Ο “κύριος” Μίτας δεν ήταν κανένα σπουδαίο άτομο στην Κυπριακή Ιστορία αλλά “κατόρθωσε” τόσα πολλά σαν ληστής, που άφησε την θύμηση του μέχρι σήμερα και πιθανότατα να μην ξεχαστεί ποτέ.
Η φράση “εννά πιαν το Μίτα” έμεινε σήμα κατατεθέν στην κυπριακή τοπολαλιάγια τις μάταιες και αποτυχημένες προσπάθειες μας στο να επιτύχουμε κάτι.
Η ιστορία του Μεχμέτ Τζαμάλ Μίτας, όπως είναι και το πραγματικό του όνομα, ξεκινάει κάπου το 1937 όπου και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση για κλοπή ζώων στον Άγιο Επιφάνειο Σολέας.
Οι κλέφτες την τότε εποχή ήταν στα φόρτε τους και η Κύπρος μαστιζόταν απ’ αυτούς. Ο Μίτας θα αποφυλακιστεί τέσσερα χρόνια μετά με αναστολή και θα γυρίσει στην γενέτειρα του, τα Βρέτσια. Ο Μίτας θα αποφυλακιστεί αλλά η ζωή του δεν θα αλλάξει καθόλου.
Μπαρουτοκαπνισμένος από μίσος για τον μουχτάρη του Αγίου Επιφανείου, Καραχασάν Καραμεχμέτ, που τον θεωρούσε υπεύθυνο για την φυλάκιση του, μια μέρα θα του απειλήσει την ζωή του. Σαν ατρόμητος και θρασύς που ήταν, δεν θα μείνει στα λόγια και θα σκοτώσει τον μουχτάρη Καραμεχμέτ.
Οι υποψίες στράφηκαν αμέσως στον Μίτα. Ο θάνατος του μουχτάρη προήλθε από κλεμμένο στρατιωτικό όπλο που ήταν ήδη δηλωμένο στην αστυνομία. Το γεγονός αυτό θα αναγκάσει τον Μίτα να μεταβεί στα βουνά για να κρυφτεί.
Ο Μίτας εκεί θα οργανωθεί και θα δημιουργήσει δική του συμμορία. Θα κλέψει πάρα πολλά ζώα αλλά και θα εκβιάσει πολλούς ανθρώπους προκειμένου να μην προδοθεί. Η δράση του Μίτα άρχισε να γίνεται ευρέως διαδεδομένη στην γύρω περιοχή.
Ο μουχτάρης των Βρετσιών, Μουλαλής, ενοχλημένος από την δράση του Μίτα στο χωριό του θα τολμήσει να ξεσπάσει στην αδελφή του Ζελιχέ. Ο Μίτας δεν θα τον αφήσει ατιμώρητο και θα τον σκοτώσει με μαχαίρι. Ο Μίτας, θα συνεχίσει και με βιασμούς πολλών γυναικών. Μια εξ’ αυτών ήταν η σύζυγος και του χότζα (Τούρκος ιεροδιδάσκαλος) των Βρετσιών.
Ο Μίτας ήταν αδίστακτος και όσοι πήγαιναν ενάντια σ’ αυτόν γνώριζαν την συνέπειες τους. Ο κουνιάδος του, Χουσεΐν Χαλίλ, βοηθούσε εμπράκτως την Αστυνομία για την σύλληψη του Μίτα, για δικά του συμφέροντα.
Μια νύκτα ο Μίτας με συνεργό τον Κωνσταντίνο Δημητρίου θα τον σκοτώσει με όπλο και σαν ενθύμιο θα του πάρει και το κεφάλι του, αποτρέποντας έτσι μελλοντικούς εχθρούς. Ο Μίτας θα γίνει τεράστιος πονοκέφαλος για την Αστυνομία αφού σε πολλές περιπτώσεις που το περικύκλωναν κατάφερνε και ξέφευγε απ’ αυτούς.
Από το ’42 μέχρι το ’45 θα γίνουν αμέτρητες προσπάθειες για σύλληψη του. Συγκεκριμένα το ’42 θα καταφέρει να ξεφύγει από τον κλοιό της Αστυνομίας ντυμένος ως χανούμισσα.
Ο Μίτας εμφανιζόταν παντού χωρίς κανείς να τον παίρνει χαμπάρι. Διάφορα δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγω ότι ο Μίτας εργαζόταν κρυφά ως εργάτης για την κατασκευή του δρόμου Λεμεσού – Πάφου εισπράττοντας κανονικά και με τον Νόμο τον μισθό του!
Ο Μίτας έγινε πραγματικά ασύλληπτος και η Αστυνομία θα ζητήσει και την βοήθεια του στρατού. Η κατάσταση έδειχνε πραγματικά εκτός ελέγχου και η αποικιοκρατική κυβέρνηση θα θεσπίσει τον Φεβρουάριο του ’46 τον περί Φυγοδίκων Νόμο. Ο κόσμος τότε έλεγε, “που ‘ννα πιαν τον Μίτα, βλέπουμεν..”
Ο Μίτας που δεν έδειχνε να φοβάται ιδιαίτερα συνέχισε κανονικά την ζωή όπως αυτός ήξερε να την ζει. Στις 4 Μαρτίου το ’46, δυστυχώς γι’ αυτόν, θα τραυματιστεί σοβαρά στην ωμοπλάτη σε μια από τις ανταλλαγές πυρών που είχε συχνά πυκνά με την Αστυνομία και θα πάρει τον δρόμο για το Νοσοκομείο της Λεμεσού. Θα κρυφθεί σε ένα αχυρώνα στην Λεμεσό, στο χωριό Αλέκτορα.
Η παρουσία του Μίτα στον αχυρώνα θα προδοθεί και η Αστυνομία θα κατακλύσει τον αχυρώνα με πάμπολλους αστυνομικούς, έτσι ο Μίτας στις 16 Μαρτίου θα συλληφθεί. Ο Μίτας θα οδηγηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στις 16 Ιουλίου όπου και θα καταδικασθεί από τον πρόεδρο του Δικαστηρίου Γκρίφιθ Ουίλιαμ σε απαγχονισμό.
Ο ίδιος δήλωσε στο Δικαστήριο “Πιστεύω στον Θεό ότι θα μου δοθεί δικαιοσύνη”!
Στις 5 το πρωί της 29ης Οκτωβρίου ο Μίτας απαγχονίστηκε για όλα τα εγκλήματα και τις ατασθαλίες που έκανε. Η φράση παραμένει ακόμη ζωντανή θυμίζοντας μας τον θρασύτατο Μίτα. Ο Μίτας κατάφερε με το κοφτερό μυαλό του και την πονηριά να μείνει αξέχαστος και μακάρι όχι προς μίμηση. Αν και νεκρός, θα παραμείνει ζωντανή η θύμηση του ως ο πιο γνωστός ληστής που πέρασε από την Κύπρο. Για χάρη του Αστυνόμος Παναγιώτης Μαχλουζαρίδης, που υπηρετούσε τότε στο αρχηγείο της Αστυνομίας θα συγγράψει βιβλίο με τα κατορθώματα του.
Πηγή: Χρίστος Κυριάκου/opsinews.com