Στην “Άλλη όψη” της κυριακάτικης Σημερινής, και στον δημοσιογράφο Χρήστο Μιχάλαρο, μίλησε ο Βουλευτής του ΔΗΣΥ επαρχίας Αμμοχώστου, Ονούφριος Κουλλά.
Οι παράγκες της Ορόκλινης, ο συνδικαλισμός στο Πανεπιστήμιο, το Λονδίνο και η εκλογή στην Επαρχία Αμμοχώστου από έναν άνθρωπο που δεν αγχώνεται για μικρά πράγματα. «Πάντοτε είχα μια έντονη ζωή, ήθελα να προλάβω να κάνω πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έχω συνηθίσει σε δύσκολα ωράρια», λέει.
Ο ίδιος αφηγείται:
Η καταγωγή μου είναι από την Αγία Τριάδα Γιαλούσας, αλλά γεννήθηκα στο Νοσοκομείο της κατεχόμενης Αμμοχώστου, παρότι αυτό συνέβη στις 19 Δεκεμβρίου του 1974, μετά την εισβολή, καθώς πάρα πολλοί συγχωριανοί μου, και άλλοι στη Λευκωσία, είχαν μείνει εγκλωβισμένοι για περισσότερο από δύο χρόνια. Στις ελεύθερες περιοχές ήρθαμε περί τα τέλη του 1976.
Όταν ήρθαμε, μείναμε σε έναν πρόχειρο καταυλισμό με τετράγωνα ξύλινα σπίτια, στην Ορόκλινη. Τα σπίτια ήταν ολόιδια, πράσινα και από κάτω είχαν μια βάση από μπετόν, ενώ στον περίγυρο υπήρχαν πράσινα πλακάτ για διαχωριστικά. Εκεί πήγα και νηπιαγωγείο. Τα πράγματα ήταν δύσκολα, το φαγητό ήταν πρόχειρο, αλλά ως παιδιά αντιμετωπίσαμε την κατάσταση πολύ πιο ανάλαφρα από τους μεγάλους.
Δεν καταλαβαίναμε τι συνέβαινε ακριβώς, ήμασταν ανέμελοι. Φεύγοντας από την Ορόκλινη το 1980, πήγαμε στη Δρομολαξιά, όπου με την οικονομική βοήθεια που πήραμε από το κράτος χτίσαμε ένα σπίτι, εκεί μεγάλωσα και εκεί μένουν ακόμα οι γονείς μου.
Σας δίνω, λέτε, την αίσθηση ενός πολύ ήρεμου ανθρώπου κι αυτό είναι κάτι που μου το λένε όλοι. Άγχος και πίεση για να προλάβω να κάνω κάποια πράγματα, υπάρχει. Εκείνο που δεν υπάρχει είναι έντονη ανησυχία για κάποια μικρά και καθημερινά προβλήματα. Λίγα πράγματα έχουν μεγάλη σημασία στη ζωή μας, όπως η υγεία, η οικογένεια, τα παιδιά και όσα μας απασχολούν που αφορούν την πατρίδα μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον πλανήτη. Δεν είμαι από αυτούς που πνίγονται σε ένα ποτήρι νερό.
Πιστεύετε ότι ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι δούλεψα για αρκετά χρόνια ως δημόσιος υπάλληλος. Δεν θα το έλεγα. Πάντοτε είχα μια έντονη ζωή, ήθελα να προλάβω να κάνω πολλά πράγματα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έχω συνηθίσει σε δύσκολα ωράρια. Το ότι ήμουν δημόσιος υπάλληλος ήταν η μια όψη του νομίσματος.
Στην άλλη μου όψη είχα πάντα μια έντονη ανάμειξη με την πολιτική και μια έντονη συναναστροφή με φίλους, που με έκαναν να αισθάνομαι ότι οι ώρες της ημέρας είναι λίγες. Εξάλλου, είμαι από αυτούς που κοιμούνται λίγο.
Για την έδρα του στη Βουλή
Πόσο απολαμβάνω τη Βουλή τώρα που είμαι μέσα; Δεν θα έλεγα ότι είναι κάτι που το απολαμβάνεις. Είναι μια δύσκολη διαδικασία. Υπάρχουν αρκετές συζητήσεις που ξεφεύγουν από τα όρια, άλλες που σε κάνουν να κουράζεσαι και να πλήττεις, συζητώντας τα ίδια και τα ίδια, ωστόσο είναι μια μεγάλη πρόκληση.
Η δική μου επιλογή να φύγω οριστικά από τη Δημόσια Υπηρεσία σε μια νεαρή ηλικία, έχοντας μπροστά μου μια μακρά, σίγουρη, πιο ανέμελη και εξασφαλισμένη πορεία, ήρθε ακριβώς επειδή το έβλεπα ως πρόκληση. Είναι πρόκληση το να είσαι εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, το να νιώθεις ότι καταθέτοντας προτάσεις ή πείθοντας τους άλλους θα αλλάξει κάποια πράγματα.
Αν αξίζει τον κόπο να είναι κανείς βουλευτής; Θα σας πω όταν αποχωρήσω.
Πηγή: Σημερινή