Του Σταύρου Ι. Χαραλάμπους Δεν λυπήθηκα ούτε θύμωσα τόσο πολύ γιατί ο διαιτητής του αγώνα δεν έπαιζε την ομάδα μας στα ίσα ούτε από τον τρόπο που έστησε την ομάδα ο προπονητής ούτε από την μειωμένη απόδοση των παικτών, ούτε μου έφταιξε η διοίκηση της ομάδας.
Εξαγριώθηκα όμως από τους δικούς μας “μαχητές” με την απαράδεκτη ενέργεια τους να εισβάλουν μέσα στον ιερό αγωνιστικό χώρο του Αντώνης Παπαδόπουλος διακόπτοντας τον αγώνα.
Δεν μπορώ να φανταστώ την ομάδα μου να τιμωρείται και τα επόμενα χρόνια να στερούμαι το δικαίωμά μου να βλέπω την αγαπημένη μου ομάδα να αγωνίζεται στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Δεν μπορώ να διανοηθώ την ομάδα μου να παίρνει το πρωτάθλημα και να μην μπορεί να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Δεν μπορώ να φανταστώ την ομάδα μου να παίρνει το Κύπελλο και να μην μπορεί να αγωνιστεί στα σαλόνια της Ευρώπης. Γιατί; Γιατί κάποιοι φίλοι “μαχητές” που θέλουν να ονομάζονται Ανορθωσιάτες φρόντισαν με τις ενέργειές τους να μας κάνουν να ντρεπόμαστε. Οι υγιείς μαχητές θα πρέπει να απομονώσουν αυτούς τους ανεξήγητους “μαχητές”.
Η Ανόρθωσης θα πρέπει να γνωρίζουν και πρέπει να μάθουν οι “μαχητές”, ότι είναι ιδέα, είναι πολιτισμός, είναι ιστορία και δεν μπορούν να τη διασύρουν στην Ευρώπη ή οπουδήποτε με αυτό τον ανεξήγητο τρόπο. Δεν μπορεί 30-40 άτομα να αμαυρώνουν το Σωματείο μας. Δεν μπορούν να καταστρέφουν ένα ιερό χώρο όσο και αν αδικήθηκε η ομάδα μας, όσο και αν κάποιοι ευθύνονται για το αγωνιστικό διασυρμό της στο συγκεκριμένο αγώνα. Ένα πράγμα θα πρέπει να γνωρίζουν κάποιοι: Πολλές φορές η Ανόρθωση μας είχε βρεθεί σε χειρότερη θέση αλλά και σε χειρότερες καταστάσεις και όμως αναγεννήθηκε μέσα από την τέφρα της. Το ίδιο θα γίνει και τώρα χωρίς αυτούς. Θα αναγεννηθεί και θα μεγαλουργήσει και θα μας κάνει και πάλι περήφανους.
ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ –ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ –ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ