Το θέμα ότι κάθε διοικητικό όργανο που παράγει διοικητική πράξη θα πρέπει να παρέχει τα εχέγγυα της αμερόληπτης κρίσης, παραμένει πάντοτε ζωντανό προς εξέταση και στάθμιση κατά την ακρόαση της προσφυγής, και όχι στα πλαίσια της αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Τα παραπάνω επισημαίνει σε απόφαση του στην υπόθεση αρ.: 1423/14 ο Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Λεωνίδας Παρπαρίνος, απορρίπτοντας την αίτηση του Πιερή Χαμάλη εναντίον του Δήμου Αγίας Νάπας.
Ο αιτητής που από το 1981 διεξήγαγε εργασίες ενοικίασης κρεβατιών και ομπρελών θαλάσσης στην παραλία Μακρόνησος του Δήμου Αγίας Νάπας, είχε ζητήσει από το Δικαστήριο την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων αναστολής των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίας Νάπας:
(α) Να μετακινήσει τα κρεβατιών και τις ομπρέλες του ο αιτητής από την παραλία Μακρόνησος,
(β) Να ανατεθούν οι υπηρεσίες τοποθέτησης κρεβατιών και ομπρελών στη συγκεκριμένη παραλία από τον ίδιο τον Δήμο Αγίας Νάπας, και
(γ) Να μετακινήσει ο ίδιος ο Δήμος τα κρεβάτια και τις ομπρέλες του αιτητή από την παραλία. Τα τρία προσωρινά διατάγματα ζητούνται μέχρι την πλήρη εκδίκαση της προσφυγής του αιτητή με την οποία ζητεί την ακύρωση των πιο πάνω αποφάσεων του Δήμου. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις του Δήμου λήφθηκαν στις 15 Οκτωβρίου 2014 όπου παρόντες ήταν ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος και εφτά δημοτικά μέλη.
Η απόφαση λήφθηκε με την αποχή στην ψηφοφορία του αντιδημάρχου και τριών δημοτικών μελών λόγω σχέσεων ή συμφερόντων (όπως εικάζεται).
Από τους υπόλοιπους πέντε, οι τέσσερις σύμφωνα με τον αιτητή είχαν σχέση ή συμφέροντα σχετικά με το αντικείμενο της ληφθείσας απόφασης και ειδικότερα συγγενείς τους μέχρι και 4ου βαθμού είχαν σχετική άδεια παροχής υπηρεσιών επί της παραλίας. Απορρίπτοντας την αίτηση ο Δικαστής Παρπαρίνος τόνισε ότι ουδεμία παρανομία και μάλιστα έκδηλη αναδύεται αυτόματα ή έστω να προκύπτει με βάση τα όσα τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου. Το θέμα όμως παραμένει ζωντανό, υπέδειξε ο Δικαστής κατά την ακρόαση της προσφυγής που έχει καταχωρήσει ο αιτητής. Όσον αφορά στον ισχυρισμό του αιτητή ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, ο Δικαστής έκρινε πως δεν τεκμηριώθηκε αυτό στον αναγκαίο βαθμό, ενώ η πρόκληση χρηματικής ζημιάς είναι μη υπολογίσιμος παράγοντας.
Πηγή: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ