Φυσικά εκεί και όπου χρειάζεται θα απονέμονται τα εύσημα και οι έπαινοι. Τα χρειαζόμαστε άλλωστε, αφού καθημερινά παρατηρούμε να προβάλλεται το κακό παράδειγμα, γιατί αυτό πουλάει περισσότερο φαίνεται, παρά μια πράξη αξιέπαινη, μια πράξη ανθρωπιάς. Η καλή πράξη, ως συνήθωςμ περνά απαρατήρητη δίχως την ανάλογη προβολή. Έτσι πιστεύω θα βοηθήσω και εγώ στο να βάλουμε όλοι μαζί, έστω και ένα μικρό λιθαράκι για μια δίκαιη κοινωνία, μια κοινωνία που ο καθένας θα σέβεται τον άλλο μιας κοινωνίας με αρχές μιας κοινωνίας με όραμα.
Εμπρός λοιπόν με την βοήθεια του Θεού πάμε για το θέμα μας:
Κάπνισμα: Την 1ην Ιανουαρίου 2010 ξεκινά και στην Κύπρο “Ο περί καπνίσματος σε κλειστούς χώρους νόμος”, Ευρωπαϊκή Οδηγία που ψήφισε η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τους πρώτους μήνες εφαρμογής του νόμου παρατηρούμε ότι ο νόμος σε μεγάλο βαθμό εφαρμόζεται παρά τις δυσκολίες. Η αστυνομία παρά την δυσκολία των πολιτών-καπνιστών να προσαρμοστούν με τα νέα δεδομένα (είναι ανθρώπινο μια συνήθεια να μην κόβεται από την μια μέρα στην άλλη, έστω και αν προσπαθείς, με συχνές και εντατικές ενέργειες) κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να εφαρμόσει το νόμο.
Τι παρατηρούμε σήμερα: Ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Η αστυνομία δεν καταγγέλλει σχεδόν κανένα αλλά ούτε και ενδιαφέρεται για εφαρμογή του νόμου. Το αποτέλεσμα; Να δίνεται η ευκαιρία σε επιτήδειους συμπολίτες μας να μην συμμορφώνονται με το νόμο. Βγείτε αγαπητοί μου σε μια καφετέρια, σε μια μπυραρία, σε ένα εστιατόριο για ποτό ή φαγητό και αμέσως θα το διαπιστώσετε. Θα σας το επιβεβαιώσει μάλιστα το σακάκι σας όταν θα γυρίσετε στο σπίτι και θα το βγάλετε. Για να επιβεβαιωθεί ότι στην μπανανία τούτη χώρα όλα επιτρέπονται και τίποτα δεν εφαρμόζεται!
Προς τι λοιπόν οι νόμοι, προς τι λοιπόν οι Οδηγίες της Ε.Ε; Για να είναι γραμμένοι μόνο στα χαρτιά;
ΣΤΑΥΡΟΣ Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ