Άρθρο της Σταύρης Αττούνη:
Τι στο καλό! Να πρέπει να παρευρίσκεσαι σε κηδεία αγαπημένου σου προσώπου και εκεί, κατά την διάρκεια της εκφώνησης του αποχαιρετιστήριου λόγου, με έναν απρόσμενο τρόπο να συνειδητοποιείς ότι όλα, μα όλα, συναισθήματα και ευγνωμοσύνη θα πρέπει να εκφράζονται εδώ… στην ώρα τους.
Αγαπημένε Πατέρα,
Στην πορεία της ζωής μας υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που διαμορφώνουν ανεξίτηλα τις εμπειρίες και το χαρακτήρα μας και που με τη συμπεριφορά και τις ενέργειες τους πλάθουν το δικό μας μέλλον. Εσύ έχεις προσπαθήσει σκληρά, με όλα τα ηθικά και υλικά μέσα, να προσφέρεις ό,τι καλύτερα εφικτό στα παιδιά σου και να είσαι σίγουρος ότι το έχεις εκπληρώσει στο ακέραιο.
Θυμάσαι πατέρα τα δύσκολα αλλά παράλληλα όμορφα χρόνια που ζήσαμε στο περιβόλι; Τις ατελείωτες ώρες που βρισκόσουν στα χωράφια ή φρόντιζες τα πρόβατα και την κούραση σου στο τέλος της ημέρας; Που για μας δεν υπήρχαν ποτέ οι Κυριακές και οι γιορτές; Εγώ θυμάμαι… θυμάμαι τα ωραία βράδια που καθόμασταν όλα τα παιδιά σου γύρω από ένα τραπέζι και τρώγαμε μαζί τις τηγανιτές πατάτες με κρεμμύδια και ντομάτες που μας έφτιαχνες. Θυμάμαι που καθόμασταν κάτω από τα αστέρια γύρω από τη μητέρα, μαζί και εσύ, και ακούαμε τα παραμύθια της, ζητώντας της να μας πει ακόμη ένα. Θυμάμαι που σε σημαντικές στιγμές της οικογένειας, μας έπαιρνες στο «Σάττο» στην Αγία Θέκλα για Mirinda. Θυμάμαι…
Πάντοτε όμως και παρά την κούρασή σου έβρισκες το χρόνο να μας διδάσκεις και καθοδηγείς στο σωστό μονοπάτι της ζωής, το μονοπάτι της ηθικής. Όλες σου οι πράξεις φανέρωναν την τιμιότητα και την περηφάνια σου και ήταν για μας παράδειγμα προς μίμηση. Μέσα από την αυστηρότητα σου μας έμαθες να ξεχωρίζουμε το καλό και να αποφεύγουμε το κακό. Μας σκληραγώγησες και μας ωφέλησες γιατί όπως λέει και ο αρχαίος τραγικός Ευριπίδης «οι γονείς που σκληραγωγούν κάνουν καλύτερα παιδιά».
Η σκληρή πορεία στη ζωή σου, σκοπό είχε να δημιουργήσει καλύτερες ευκαιρίες και επίπεδο ζωής για τα παιδιά σου. Στερήθηκες εσύ και η μητέρα μας για να προσφέρεις σ’ εμάς μόρφωση και μία καλύτερη αρχή στο ξεκίνημα της δικής μας οικογένειας. Και σε όλα αυτά, στήριγμα και συνοδοιπόρος στη ζωή σου, η μητέρα μας…
Τι χρωστάω λοιπόν σ’ εσένα πατέρα;
Πολύ απλά, σ’ εσένα χρωστάω σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι εγώ και η οικογένειά μου. Τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, τις αρχές τις οποίες πιστεύω, τις αξέχαστες μνήμες των παιδικών μου χρόνων…
Ευχαριστώ για όλα πατέρα.
Υ.Γ. Υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για τα παιδιά από τη δόξα του πατέρα τους ή για τον πατέρα από την τιμιότητα των παιδιών του;
Σταύρη Αττούνη
Ενεργός Δημότης Σωτήρας