Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου θωρακίζει την καταβολή του 13ου μισθού και γενικά κάθε παροχής που λαμβάνεται από μισθωτό τακτικά και επαναλαμβανόμενα. Η ομόφωνη απόφαση αφορά έφεση επί πρωτόδικης απόφασης η οποία δικαίωνε εταιρεία η οποία το 2013 περιέκοψε τον 13ο μισθό σε εργαζόμενό της. Το δικαστήριο, σε πρώτο βαθμό, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του εργοδότη ότι δεν κατέβαλε 13ο μισθό, αλλά εθελοντικό, για την ίδια, φιλοδώρημα. Συνεπώς με βάση την πρωτόδικη απόφαση πρόκειται για προαιρετική-χαριστική παροχή (ex-gratis) που με βάση το ερμηνευτικό άρθρο 2 του Περί της Προστασίας των Μισθών Ν. 35(Ι)/2007, δεν εμπίπτει στην έννοια του μισθού.
Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση και ενίσχυσε τη νομολογία για το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο προστασίας των μισθών.
Ειδικότερα έκρινε ότι «είναι αδιάφορο το γεγονός ότι ο παραπονούμενος υπέγραφε ότι λάμβανε το υπό συζήτηση ποσό ως ‘φιλοδώρημα’». Η εν λόγω παροχή δινόταν σταθερά στον παραπονούμενο από τον πρώτο χρόνο εργοδότησής του, χωρίς καμία αίρεση ή οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις και ισοδυναμούσε με έναν περίπου μισθό. Όπως και ο ίδιος ο παραπονούμενος κατέθεσε -και έκανε «καλή εντύπωση» στο δικαστήριο- σε σχέση με τα δικαιώματα, ωφελήματα και μισθοδοσία του, υπήρξε προφορική συμφωνία μεταξύ του και των εφεσιβλήτων «…. ό,τι δικαιούται το άλλο προσωπικό να δικαιούμαι και εγώ». Η συμφωνία αυτή προέβλεπε για «…. μισθό, οδοιπορικά, 13ο μισθό…».
Οι δικαστές στηρίζουν το σκεπτικό τους σε παλαιότερες δικαστικές αποφάσεις στην Κύπρο, αλλά και ελληνικών δικαστηρίων. Συγκεκριμένα, γίνεται παραπομπή σε πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (1.11.2019) η οποία αναφέρει:
«Από την υπόθεση Κ.Κ. ν. Ο.Τ.Ε. (Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας) προκύπτει ότι, σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκαιο, στην έννοια του μισθού συνυπολογίζεται και κάθε άλλη καταβαλλόμενη πρόσθετη παροχή σε χρήμα ή σε είδος, με την προϋπόθεση ότι η παροχή αυτή δίδεται σταθερά και μόνιμα. Η παροχή που καταβάλλεται από τον εργοδότη από νόμιμη υποχρέωση ή με πρόθεση να αποτελεί αντάλλαγμα για την παρεχομένη εργασία, εφόσον καταβάλλεται τακτικά, συνυπολογίζεται στην έννοια του μισθού. Εφαρμόζοντας τις προαναφερόμενες αρχές (σ.σ. την απόφαση στην Ελλάδα) ο ευπαίδευτος πρωτόδικος δικαστής κατέληξε ότι στην παρούσα υπόθεση το δώρο Χριστουγέννων που η εφεσείουσα παραχωρούσε σταθερά, τακτικά και προσδιορισμένα, δηλαδή κάθε Χριστούγεννα, και ήταν επαρκώς προσδιορισμένο εφόσον ήταν ίσο περίπου με τον μηνιαίο του μισθό, είχε τα χαρακτηριστικά του μισθού όπως ερμηνεύεται στον σχετικό κυπριακό νόμο. Αυτό προκύπτει αβίαστα, κατά το πρωτόδικο δικαστήριο, εφόσον το δώρο-μισθός δινόταν σε όλους τους υπαλλήλους της εφεσείουσας. Η νομική βάση για την προαναφερόμενη ερμηνεία ήταν το ερμηνευτικό άρθρο 2 του νόμου όπου αναφέρεται ότι «μισθός» σημαίνει κάθε χρηματική αντιμισθία, δηλαδή μισθός είναι κάθε παροχή οποιασδήποτε μορφής ή ονομασίας, που δίδεται ως αντάλλαγμα για παρασχεθείσα εργασία. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πώς αποκαλείται η παροχή αυτή. Στον μισθό δεν περιλαμβάνονται οι οποιεσδήποτε έκτακτες προμήθειες ή κατά χάριν (ex-gratia) πληρωμές».
Την απόφαση εξέδωσαν οι δικαστές κ.κ. Λιάτσος, Οικονόμου, Μαλαχτός.
Πηγή: politis