Συγκλόνισαν οι πρόσφυγες ενώπιον του Ποντίφικα. Εξιστόρησαν τις δικές τους μαρτυρίες και για το πώς ζουν μακριά απ’ τα σπίτια τους.
«Είμαι μακριά απ’ το σπίτι μου την οικογένεια μου, το χωριό μου. Με ρωτάνε γιατί είμαι εδώ, πού θα πάω. Κάθε μέρα πρέπει να μειώσω όλα όσα είμαι και όσα θέλω να γίνω, για να χωρέσουν σ’ ένα έντυπο. Να εξηγήσω τον εαυτό μου στον οποιονδήποτε με ρωτήσει. Τι να πω; Συνήθως πρέπει να απαντήσω, είμαι ξένη, αιτήτρια ασύλου, μετανάστρια, πρόσφυγας ή άλλο», είπε μετανάστρια.
«Αυτό που θέλω πραγματικά να πω, είμαι αδελφή, γειτόνισσα, πιστή. Εγώ όπως και όλοι μας περιπλανιόμαστε και σκεφτόμαστε τι είμαστε, είμαι πολλά πράγματα», ανέφερε καταληκτικά.
sigmalive.com