«Ηθοποιός σημαίνει φως» τραγουδούσε ο Δημήτρης Χορν. Και πολλοί ηθοποιοί, κυρίως, του παλιού ελληνικού κινηματογράφου «λούστηκαν» με το άπλετο φως των κινηματογραφικών προβολέων. Μα όταν εκείνοι έκλεισαν, για κάποιους ήρθε η μοναξιά. Είτε από επιλογή, είτε όχι, τα τελευταία χρόνια της ζωής αγαπημένων ηθοποιών (και τι σύμπτωση, κυρίως κωμικών) είχαν μια… οσμή μοναξιάς. Και κάπως έτσι τους βρήκε και ο θάνατος… μόνους.
Ηθοποιοί οι οποίοι ένιωσαν την αγάπη του κόσμου, γνώρισαν το πιο θερμό χειροκρότημα, όμως είχαν ένα μοναχικό τέλος. Μάλιστα, κάποιοι τους βρήκαν νεκρούς οι δικοί τους άνθρωποι μέρες μετά τον θάνατό τους.
Ας δούμε, ποιοι ηθοποιοί του ελληνικοί κινηματογράφου είχαν μοναχικό τέλος.
Από τους πλέον αγαπημένους κωμικούς ηθοποιούς, που ο κόσμος του χάρισε απλόχερα το χειροκρότημά του. Κι εκείνος απλόχερα και άφθονο γέλιο. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, λένε πως ήταν μεγάλος καρδιοκατακτητής, αλλά δεν παντρεύτηκε ποτέ. Παρέμεινε μόνος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο θάνατος του το 1984 έγινε πρωτοσέλιδο στον ελληνικό Τύπο και γιατί έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος κωμικός ηθοποιός, αφήνοντας πραγματικά φτωχότερο το θέατρο, αλλά και γιατί ήταν μοναχικός. Ο αγαπημένος «Νιόνιος» υπέφερε από προβλήματα στην καρδιά και βρέθηκε από την οικιακή του βοηθό νεκρός στις 17 Απριλίου (Μεγάλη Τρίτη) στο διαμέρισμα του. Είχε πεθάνει τρεις ημέρες πριν. Η φωτογραφία όπου ο Παπαγιαννόπουλος ήταν νεκρός, πεσμένος ανάσκελα στο χαλί με τα χέρια του ανοικτά φορώντας ρόμπα, μπλε πιτζάμες και σκούρες κάλτσες, δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής, προκαλώντας πολλές έντονες αντιδράσεις. Και είναι μία εικόνα που οι μεγαλύτεροι ηλικίας θαυμαστές τους θυμούνται ακόμα.
Μοναδική στο είδος της ξεχώρισε για το ταλέντο της από την πρώτη στιγμή και πολύ σύντομα έγινε μόνιμη συνεργάτιδα των μεγαλύτερων θιάσων της πρωτεύουσας, ανεβαίνοντας στη σκηνή με τα ιερά τέρατα της εποχής.
Η Σαπφώ Νοταρά ερμήνευσε ρόλους τόσο του κλασικού ρεπερτορίου όσο και του ελληνικού θεάτρου, με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή της να την κάνει τόσο αγαπητή στο κοινό. Οι περισσότεροι, όμως, την γνώρισαν και εννοείται αποθέωσαν μέσα από τον κινηματογράφο. Και μπορεί οι περισσότεροι ρόλοι της να μην ήταν πρωταγωνιστικοί, ωστόσο είχε ένα μοναδικό τρόπο να επιβάλει την παρουσία της στις ταινίες και να καθιερωθεί σε μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες κωμικούς.
Η σπουδαία ηθοποιός γνώρισε τον έρωτα στα νιάτα της, όμως, δεν παντρεύτηκε και στην πορεία της ζωής της έμεινε μόνη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της είχε επιλέξει να κάνει παρέα μόνο με λίγους ανθρώπους – ανάμεσά τους ο Γιάννης Τσαρούχης.
Η Σαπφώ Νοταρά πέθανε μόνη και αβοήθητη στο διαμέρισμα που διέμενε στην πλατεία Κουμουνδούρου, στον αριθμό 22, το ενοίκιο του οποίου πλήρωνε κάποιος άγνωστος επιχειρηματίας θαυμαστής της. Η αστυνομία βρήκε την σορό της μετά από δύο μέρες, τον Ιούνιο 1985. Καθόταν στην συνηθισμένη της θέση με ένα τσιγάρο που είχε σβήσει στο χέρι της.
Το πιο τραγικό χτύπημα της μοίρας που μπορεί να βιώσει ένας γονιός, «χτύπησε» το 1986 την αγαπημένη ηθοποιό, η οποία έχασε την κόρη της Εύα. Η απώλεια δυσβάσταχτη και η Ίλυα Λιβυκού μη μπορώντας να διαχειριστεί αυτό το χτύπημα, εγκατέλειψε τα καλλιτεχνικά δρώμενα και αποτραβήχτηκε από τα φώτα της δημοσιότητας.
Έμενε μόνη στο διαμέρισμα της στην Κυψέλη, ενώ η υγεία της ήταν κλονισμένη. Το 2002 υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο και στις 6 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς έφυγε από τη ζωή, σχεδόν ξεχασμένη.
Από τις πλέον κλασικές φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου και μία από τις διάσημες μανάδες της μεγάλης οθόνης. Η Μαίρη Μεταξά συνέδεσε την κινηματογραφική της παρουσία ως η «μάνα» του Κώστα Βουτσά. Και η αλήθεια είναι πως ο αγαπημένος ηθοποιός ήταν για εκείνη το παιδί που δεν απέκτησε ποτέ.
Άλλωστε, ο αξέχαστος ηθοποιός ήταν και ο μόνος που στάθηκε στο πλευρό της, όταν ξεκίνησαν τα σοβαρά προβλήματα υγείας που την ανάγκασαν να εγκαταλείψει την υποκριτική. Η Μαίρη Μεταξά τον Ιανουάριο του 1987 διακομίσθηκε στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία της πνοή στις 10 Ιανουαρίου, μόνη και ξεχασμένη απ’ όλους.
Στην κηδεία της στο Νεκροταφείου Ζωγράφου λίγοι ήταν εκείνοι που τη συνόδευσαν στην τελευταία της κατοικία. Ανάμεσα τους ο ηθοποιός Αρτέμης Μάτσας που στον επικήδειο είχε πει: «Έφυγες τυλιγμένη στη μοναξιά. Αλλά ο θάνατος στην εποχή μας θέλει δημόσιες σχέσεις».
Άραγε υπάρχει άραγε αυτή η διαβόητη «κατάρα του Χριστού»; Και αν ναι, υπήρξε θύμα της ο Αλέξης Γκόλφης, ακολουθώντας τη μοίρα τόσων και τόσων ηθοποιών που είτε δεν ξανασταύρωσαν ρόλο είτε είδαν το νήμα της ζωής τους να κόβεται άρον-άρον;
Ο όμορφος ηθοποιός ήταν ο «Μανωλιός-Χριστός» στην ανεπανάληπτη και απόλυτα πετυχημένη τηλεοπτική μεταφορά του αριστουργήματος του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μεγάλη επιτυχία γνώρισε και ο ίδιος, όμως, μετά το τέλος της σειράς, εξαφανίστηκε μαγικά από τον χώρο του θεάματος!
Η καθημερινότητα τού έδειξε το σκληρό της πρόσωπο, λες και ο δικός του Γολγοθάς δεν είχε τέλος. Αρχικά, χάνει τη μητέρα του. Αμέσως μετά, του κάνουν έξωση από το σπίτι του και στη συνέχεια έζησε ρακένδυτος σε μια εγκαταλελειμμένη μονοκατοικία στα Πατήσια, τρεφόμενος μόνο από το συσσίτιο απόρων της ενορίας.
Τα δικά του μαρτύρια θα τελειώσουν μια μέρα του Αυγούστου του 2007, όταν θα τον βρουν σε κάκιστη κατάσταση σε ένα ερείπιο της Πλατείας Κολιάτσου. Θα πεθάνει δυο μέρες μετά στον Ερυθρό Σταυρό από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ο 59χρονος Γκόλφης θα περάσει άλλους δύο μήνες στα αζήτητα του νεκροτομείου μέχρι να τον αναγνωρίσει συμπτωματικά ένας ιατροδικαστής.
Μελαγχολικά όμορφη, με ένα ζευγάρι υπέροχα μάτια. Από τα ωραιότερα του ελληνικού κινηματογράφου, που έβγαζαν και αυτά μια μελαγχολία, μα συγχρόνως μία γλύκα και μια ζεστασιά. Η Βίκυ Βανίτα η ενζενί του ελληνικού κινηματογράφου ήταν μία γυναίκα με πολλές ευαισθησίες και ιδιαίτερα μοναχική. Και μόνη τη βρήκε ο θάνατος τον Μάρτιο του 2007.
Η αγαπημένη ηθοποιός, η «θεία» στο «Είσαι το ταίρι μου» αν και ζούσε μόνη, είχε πολύτιμους φίλους στο πλευρό της. Σε όλους, όμως ακόμη και στη μητέρα της έκρυβε την αλήθεια για την αρρώστια της, μέχρι και τον θάνατό της.
Η ηθοποιός είχε καρκίνο στους πνεύμονες, όμως, εκείνη θέλησε να το κρατήσει κρυφό και να δώσει μόνη της μεγάλη μάχη για την παλιαρρώστεια. Στους δικούς της έλεγε ότι είχε το άσμα. Μόνη τη βρήκε και ο θάνατος στο διαμέρισμά της στο Νέο Κόσμο. Ήταν 8 Μαρτίου του 2007 όταν έφυγε από τη ζωή. Τη βρήκε η μητέρα της νεκρή στο σπίτι της.