«Το να εκπληρώνεις τα όνειρα της νεότητάς σου είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Αυτό δεν μπορεί να το υποκαταστήσει καμιά επιτυχία στον κόσμο». -Willa Cather
Ποτέ δεν είναι αργά…
Για να κυνηγήσει κανείς τα όνειρα του, να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του ανεξάρτητα από την ηλικία του. Όλα μας τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν φτάνει να έχουμε το θάρρος να τα επιδιώξουμε…
Ο κύριος Κωνσταντίνος Γεωργιάδης αποφάσισε στα 93 του χρόνια, να ξεκινήσει σπουδές στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Τα κατάφερε με μεγάλη επιτυχία, αφού παρέλαβε, καταχειροκροτούμενος, το πτυχίο του στην τελετή αποφοίτησης του Πανεπιστημίου Κύπρου τον Ιούνιο που μας πέρασε.
Ο κύριος Γεωργιάδης σήμερα είναι 98 ετών και συνεχίζει το όνειρο του, βάζοντας πλώρη για άλλους, νέους δρόμους…
Ο 98χρονος φοιτητής αναφέρει στο ant1iwo:
«Γεννήθηκα στις 5/10/1919 στην Κοκκινοτριμιθιά και έχω 4 αδέλφια. Ήμουν το μεγαλύτερο παιδί στην οικογένεια και ήμουν αρκετά ζωηρός. Από 8 ετών, δούλευα μαζί με τον πατέρα μου στα χωράφια. Τον βοηθούσα στο μάζεμα του βαμβακιού, της ελιάς και στο φύτεμα της πατάτας. Ο πατέρας μου με έβγαλε από το σχολείο – αυτό έκαναν οι περισσότεροι γονείς τότε- για να μείνω κοντά του και να τον βοηθώ. Αγαπούσα πολύ τη γη αλλά ήθελα να σπουδάσω. Στην ηλικία των 11, το έσκασα από το σπίτι. Ήρθα κρυφά στην Λευκωσία για να συνεχίσω το σχολείο. Ο πατέρας μου όμως, ειδοποίησε την αστυνομία και όταν με βρήκαν και με πήγαν πίσω, με έδειρε και με έβαλε να υποσχεθώ ότι δεν θα φύγω ποτέ ξανά.
Δεν κράτησα την υπόσχεση μου…
Όταν έγινα 16 ετών, έφυγα ξανά. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν και κανείς δεν μπόρεσε να με βρει αυτή τη φορά.
Βρήκα δάσκαλο και άρχισα μαθήματα. Συνέχισα κανονικά και μερικά χρόνια αργότερα, άρχισα μαθήματα λογιστικής και το 1951 πήρα το δίπλωμα.
Στη ζωή μου ταξίδεψα πάρα πολύ, γύρισα σχεδόν όλο τον κόσμο και ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που ποτέ δεν έκανα δική μου οικογένεια. Μέχρι τα 47 μου, ταξίδευα διαρκώς.
Έδωσα τρεις φορές Παγκύπριες…
Την πρώτη φορά που έδωσα Παγκύπριες Εξετάσεις δεν πέρασα, ούτε την δεύτερη. Πείσμωσα και είπα θα ξαναδώσω. Την τρίτη φορά τα κατάφερα! Στα 93 μου, άρχισα να σπουδάζω στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Τον Ιούνιο που μας πέρασε, πήρα το πτυχίο μου. Στην τελετή αποφοίτησης, έζησα στιγμές μοναδικές, συγκινητικές….
Ο κόσμος κατ ενθουσιάστηκε και με χειροκροτούσε με τόση χαρά και με τόσο ενθουσιασμό που συγκινήθηκα. Ο ήχος από το χειροκρότημα, ήταν σαν φωνή που έλεγε: «Οι άνθρωποι δεν γερνάνε όταν κάνουν όνειρα και ζουν για να τα υλοποιήσουν».
Το πτυχίο δεν ήταν το τέλος αλλά η αρχή για νέα όνειρα και νέους δρόμους, αυτούς της νομικής. Από τον Σεπτέμβριο άρχισα νέο κύκλο σπουδών. Βέβαια, μου είναι πολύ δύσκολο επειδή δεν μπορώ να οδηγώ και η αλήθεια ταλαιπωρούμαι και κουράζομαι πολύ. Έμαθα όμως, πάντα να προσπαθώ και να παλεύω για κάθε μου όνειρο, κάθε μου στόχο. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε άνθρωπος, να προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Να αγαπάει τον εαυτό του αλλά και όλο τον κόσμο και το σημαντικότερο, να μην παρατάει ποτέ τα όνειρα του».
Πηγή: ant1iwo.com