«Λυπάμαι γιατί χωρίς τον Σωτήρη Μουστάκα, το ελληνικό θέατρο έγινε πιο φτωχό»
Πέρασαν 11 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Σωτήρης Μουστάκας. Ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς ηθοποιούς της Ελλάδας. Ένα φυσικό ταλέντο, ένα γεννημένο ταλέντο που αγαπήθηκε όσο λίγοι από το ελληνικό και κυπριακό κοινό. Τον Σωτήρη Μουστάκα, θαύμαζαν ιδιαίτερα οι συνάδελφοί του για το ήθος και το μοναδικό του χιούμορ. Δυστυχώς, δεν τιμήθηκε ποτέ από την πατρίδα του και αν είχε γράψει την ζωή του σε βιβλίο, σίγουρα θα ήταν συναρπαστικό.
Η ιστορία του μεγάλου ηθοποιού…
Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου το 1940 και ήταν από τις Κάτω Πλάτρες (χωριό της επαρχίας Λεμεσού). Στα 15 του χρόνια, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους μέχρι που οι Άγγλοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν για επτά μήνες. Μετά την αποφυλάκιση του, τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για Αθήνα με πλαστό διαβατήριο, του είχε βγάλει ο Ντίνος Μιχαηλίδης, ένας από τους αρχηγούς της Ε.Ο.Κ.Α και πρώην υπουργός.
Ήθελε να σπουδάσει ηθοποιός παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του και έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την πρώτη φορά κόπηκε αλλά ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Ταυτόχρονα δούλευε σαν σερβιτόρος. Στην Δραματική Σχολή γνώρισε και την Μαρία Μπονέλου, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν το 1973. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Αλεξία.
Ο Σωτήρης Μουστάκας υπηρέτησε το θέατρο και τον κινηματογράφο με αξιοπρέπεια και ήθος. Σε μία συνέντευξή του είχε πει «Είμαι αληθινός σε αυτό που κάνω, χωρίς ψεύτικα τερτίπια, χωρίς χυδαιότητες και αυτό το νιώθει ο κόσμος. Για μένα το θέατρο είναι χαρά, κατάθεση ψυχής».
Πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή…
Αρρώστησε η Μαρία με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ήταν συνέχεια δίπλα της και όταν ήταν στο θέατρο, τηλεφωνούσε διαρκώς στο σπίτι και ρωτούσε τη κοπέλα που την πρόσεχε να μάθει πως ήταν. Σε κάποιους πολύ δικούς του, έλεγε: «Σκέφτομαι αν φύγω εγώ τι θα γίνει το Μαράκι μου». Η κατάσταση της Μαρίας χειροτέρεψε και τους τελευταίους μήνες της ζωής της, χρειάστηκε να νοσηλευτεί στην κλινική Αγία Φωτεινή στη Λάρισα. Πέθανε τα ξημερώματα της 30ης Αυγούστου 2007.
Όταν ο αγαπημένος ηθοποιός διαγνώστηκε με καρκίνο…
Στην αρχή δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν. Ο ηθοποιός Μιχάλης Μουστάκας, γιος του αδελφού του Σωτήρη, έχει αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξη του: «Με πήρε τηλέφωνο για να μου πει πως πέθανε ο αδελφός του στον Καναδά και μου ανέφερε απλά πως ήταν άρρωστος. Δεν μου είπε τίποτα περισσότερο. Με πήρε ξανά τον Απρίλιο του 2007 και μου είπε πως είχε καρκίνο και άρχισε χημειοθεραπεία. Όταν είχα πάει για να τον δω, ήταν πραγματικά πολύ εξαντλημένος. Ήξερε πως θα πεθάνει και δεν το έλεγε σε κανέναν ούτε καν στη κόρη του».
Ο αγαπημένος ηθοποιός απεβίωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουνίου του 2007 σε νοσοκομείο της Αθήνας από λοίμωξη του αναπνευστικού. Βρισκόταν στις πρόβες στο θέατρο, καθότι προετοιμαζόταν μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη στην παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη. Αισθάνθηκε έντονη αδιαθεσία και μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών όπου εισήχθη επειγόντως στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ξημερώματα Δευτέρας άφησε την τελευταία του πνοή. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να σκεπαστεί η σορός του με την Γαλανόλευκη σημαία.
Ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, με γραπτή δήλωση του, έκφρασε τη βαθύτατη θλίψη του για τον ξαφνικό θάνατο του Σωτήρη Μουστάκα και αναφέρεται στην «αξιοσημείωτη δράση του σε εφηβική ηλικία, στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, ενδεικτική της φιλοπατρίας και της αγάπης του για την Κύπρο».
Συμπτωματικά η ημερομηνία θανάτου του, είναι ίδια με αυτή του επίσης μεγάλου Έλληνα ηθοποιού Ντίνου Ηλιόπουλου που πέθανε στις 4 Ιουνίου 2001 αλλά και του Νίκου Σεργιανόπουλου, που βρέθηκε δολοφονημένος στο διαμέρισμά του ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Ιουνίου το 2008.
Ο Σωτήρης κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου το μεσημέρι από το νεκροταφείο Χαλανδρίου δημοσία δαπάνη. Όλοι ήταν εκεί εκτός από την αγαπημένη του σύζυγο Μαρία, που ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι λόγω της ασθένειας της. Εκτός από τον Κώστα Βήχα κανείς άλλος από τους Κύπριους συναδέλφους του δεν είχε παραβρεθεί. Το 40ήμερο μνημόσυνο, έγινε στην Κύπρο από τους συγγενείς του. Σχεδόν 3 μήνες μετά, πέθανε και η Μαρία.
Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Πάντοτε διακριτικός, μετρημένος, ευγενής και λιγομίλητος. Είναι από τους λίγους που η φήμη δεν τους κράτησε στην “κακή” αγκαλιά της. Είχε παίξει σε 57 ταινίες στον κινηματογράφο, είτε ως πρωταγωνιστής, είτε ερμηνεύοντας δεύτερους αλλά ουσιαστικούς ρόλους. Στη Φίνος Φιλμ εμφανίστηκε σε 4 ταινίες.
Στην τέταρτη ταινία του, «Ένας Νομοταγής Πολίτης» (1974), διακρίθηκε για την εξαιρετική ερμηνεία στο ρόλο ενός σεμνού, τίμιου, αφελή και παθητικού πολίτη. Η τελευταία του ταινία ήταν, η διεθνής παραγωγή «Ελ Γκρέκο» (2007), για την οποία απέσπασε μία σειρά από θετικές κριτικές.
Στο θέατρο έπαιξε σε πολλές επιθεωρήσεις στις οποίες χάριζε άφθονο γέλιο αλλά και σε έργα πρόζας δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς, όπως ο Αλέξης Μινωτής και η Κατίνα Παξινού. Ήταν από τους καλύτερους ερμηνευτές έργων του Αριστοφάνη. Το 1966 έπαιξε στις «Θεσμοφοριάζουσες» στην Επίδαυρο.
Η αγαπημένη ηθοποιός Ελένη Φιλίνη, αναφέρει στο ant1iwo:
«Ο Σωτήρης ήταν ένας “μεγάλος” δάσκαλος, ένας “μεγάλος” ηθοποιός. Ήταν όμως και ένας υπέροχος άνθρωπος, πάντα γλυκός, ήρεμος και διακριτικός. Ήταν μεγάλη χαρά και τιμή για μένα που συνεργάστηκα τόσες πολλές φορές μαζί του. Μου λείπει πολύ…
.
Λυπάμαι γιατί χωρίς τον Σωτήρη Μουστάκα, το ελληνικό θέατρο έγινε πιο φτωχό. Χωρίς τον Στάθη Ψάλτη και τώρα χωρίς τον Χάρρυ Κλυνν, χωρίς αυτά τα «ιερά τέρατα» της επιθεώρησης, το θέατρο έγινε ακόμα πιο φτωχό. Ήταν όλοι τους μοναδικοί και αναντικατάστατοι. Δεν βγαίνουν ξανά τέτοιοι ηθοποιοί…
Αιωνία σας η μνήμη αγαπημένοι μου».
Οι φωτογραφίες είναι από το βιβλίο του Νότη Κύτταρη, «ΟΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΚΩΜΙΚΟΙ ΜΑΣ».
Πηγή: ant1iwo.com