Θλίψη προκάλεσε ο αιφνίδιος θάνατος του ξεχωριστού καλλιτέχνη, Τζίμη Πανούση, σε ηλικία 64 ετών.
Πέθανε στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός από ανακοπή καρδιάς, ενώ στις αρχές Δεκέμβρη είχε καταρρεύσει στη σκηνή κατά τη διάρκεια της εμφάνισής του σε μαγαζί της Αθήνας.
Τότε είχε μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε για λίγες μέρες λόγω καρδιακής ανακοπής που είχε υποστεί.
Αυτή τη φορά όμως δεν τα κατάφερε, βυθίζοντας στη θλίψη και στο θρήνο τη σύζυγό του και τα παιδιά του, Άρη και Φωτεινή.
Μουσικά δήλωνε αυτοδίδακτος και έπαιζε λίγο απ’ όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα “Χαρούμενη Κουδουνίστρα” όταν ακόμα ήταν στο γυμνάσιο. Στο β΄ μισό της δεκαετίας του 1970 σχημάτισε το συγκρότημα Μουσικές Ταξιαρχίες, στο οποίο ανέλαβε τα φωνητικά, τους στίχους και τη μουσική.
Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο “Skylab” στην Πλάκα, ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος “Μουσικές Ταξιαρχίες” που κυκλοφόρησε το 1982. Νωρίτερα το 1980 είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα. Ακολούθησε το 1984 ο δίσκος Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν – μερικοί στίχοι του οποίου λογοκρίθηκαν και το επόμενο έτος το Hard Core.
Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης είχε ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λιγότερο με τον κινηματογράφο.
Η ιδεολογική στάση του Πανούση και η καυστική του σάτιρα τον είχε φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο, αρχής γενομένης από το 1980, με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσας για περιύβριση αρχής.
Ακολούθησαν αρκετές δίκες με κύρια κατηγορία την αθυροστομία του Τζίμη αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις.
Κατά την περίοδο πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που “προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ”.
Με το δίσκο “Δουλειές του Κεφαλιού” κατηγορήθηκε για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες. Για αυτές τις κατηγορίες αθωώθηκε.
Στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του το διαδίκτυο κατακλίστηκε από μηνύματα πολιτικών, απλών πολιτών, θαυμαστών του και μη, συναδέλφων του και ανθρώπων που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν.
Με τη φράση “αντίο Τζιμάκο” ο απλός κόσμος λέει το δικό του αντίο σε έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη που αφήνει πίσω του μια τεράστια πορεία…