Με το εμπόριο βρεφών καταπιάνεται η ταινία «Les bonnes etoiles» (αγγλικός τίτλος: «Οι μεσίτες») του Ιάπωνα σκηνοθέτη Χιροκάζου Κόρε-Έντα, ήδη πολυβραβευμένου στις Κάννες (μαζί και Χρυσό Φοίνικα το 2018 για την ταινία του «Οικογενειακή υπόθεση»).
Μόνο που ο Κόρε-Έντα («Κλέφτες καταστημάτων», «Μια μέρα του καλοκαιριού») δεν στρέφεται σε ένα αναμενόμενο παραδοσιακό αστυνομικό θρίλερ, παρόλο που χρησιμοποιεί στοιχεία του, για να παρουσιάσει την ιστορία του. Η ιστορία ξεκινά με τη νεαρή μητέρα – πόρνη, όπως ανακαλύπτουμε αργότερα – να αφήνει το παιδί της, μια βροχερή νύχτα, έξω από μια χριστιανική εκκλησία (η ιστορία εκτυλίσσεται στη Νότια Κορέα), όπου το βρίσκουν οι δυο έμποροι βρεφών «μεσίτες», όπως τους αποκαλούν), που συνεργάζονται με τη μητέρα για να πουλήσουν το μωρό και να μοιραστούν τα χρήματα.
Εκείνο που βασικά τον ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη είναι να καταγράψει τις σχέσεις ανάμεσα στα τρία αυτά πρόσωπα, που ο καθένας έχει και το δικό του στόχο πίσω από την πώληση του βρέφους, ιδιαίτερα, τη μητέρα που θέλει να εκδικηθεί τον παντρεμένο άντρα που την κατέστησε έγκυο. Στην πορεία τού δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξει τους χαρακτήρες, βοηθώντας μας να γνωρίσουμε τα τρία πρόσωπα – όπως και τις δυο αστυνομικίνες που τους παρακολουθούν – που πίσω από την αδιαφορία και την αναζήτηση του κέρδους, υπάρχει, όπως σταδιακά ανακαλύπτουμε, και συναίσθημα και ευαισθησία – παράδειγμα η εξαιρετική σκηνή στoν τροχό του λούνα-παρκ, με τους τρεις, μαζί με το μωρό κι ένα παιδάκι από το ορφανοτροφείο, όπου βγαίνει τελικά στην επιφάνεια ο πραγματικός, ευαίσθητος χαρακτήρας των δυο αντρών.
Ο Κόρε-Έντα κινεί τα πρόσωπα του σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον, σκιαγραφώντας μια εικόνα της σημερινής κορεάτικης κοινωνίας, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία του θρίλερ όταν είναι απαραίτητο, καθώς και ορισμένες ανατροπές (π.χ. στις διάφορες προσπάθειες των αστυνομικών να συλλάβουν τους δυο «μεσίτες»).
Στις εξαιρετικές, φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα, ταινίες του φετινού φεστιβάλ ανήκει και η ιρανική ταινία «Οι αδερφές της Λέιλα» του Σαϊντ Ρουστάβι. Μια συναρπαστική, αποκαλυπτική μελέτη χαρακτήρων γύρω από μια δυναμική γυναίκα και των τεσσάρων αδύναμων, αχαϊρευτων αδερφών της, που βασικά τους συντηρεί η ίδια και του εξίσου άπληστου, αδιάφορου για την οικογένεια του, πατέρα της.
Η Λέιλα του τίτλου (εξαιρετική στο ρόλο η τακτική πρωταγωνίστρια του Ασγκάρ Φαρχάντι, Ταρανέ Αλιντούστι, που σίγουρα θα είναι στα φαβορί για το βραβείο ερμηνείας), παρά τους συνεχεις πόνους στην πλάτη, εξαιτίας του στρες και του φόρτου εργασίας, είναι βασικά η μόνη που εργάζεται και βγάζει αρκετά χρήματα για να φροντίσει ολόκληρη την οικογένεια.
Ο ένας αδερφος, Αλιριζά (μια πολύ καλή ερμηνεία από τον Ναβίντ Μοχαμαντζάντε), φτάνει στην πόλη τους, ύστερα από μεγάλη απουσία στην πόλη, όταν χάνει τη δουλειά του με το κλείσιμο του εργοστασίου, που αρνείται να τους πληρώσει τους μισθούς των τελευταίων 12 μηνών. Ο παχύσαρκος Παρβίζ, καθαριστής σε τουαλέτες, δεν βγάζει αρκετά χρήματα για να βοηθήσει την οικογένεια, ο μυώδης Φαρχάντ, περνάει τον καιρό του παρακολουθώντας αγώνες μποξ στην τηλεόραση, ενώ ο τέταρτος αδερφός, ο κυνικός Μανουσέ ψάχνει να βρει τρόπους να βγάλει πολλά λεφτά, χωρίς ποτέ να καταφέρνει κάτι. Πλάι στους παρασιτικούς αυτούς αδερφούς υπάρχει και ο δολοπλόκος και άπληστος πατέρας τους, που όνειρο του είναι να γίνει ο «πατριάρχης» της φυλής και που για να το πετύχει είναι έτοιμος να θυσιάσει το μέλλον της οικογένειάς του.
Η Λέιλα, που θέλει να βοηθήσει την οικογένεια, να ξεπεράσει τη φτώχεια και τα προβλήματά της, ετοιμάζει ένα σχέδιο, όπου όλα τα μέλη της οικογένειας θα συμβάλουν οικονομικά για να μπορέσουν να πάρουν δάνειο και να αγοράσουν μαγαζί στο εμπορικό κέντρο της περιοχής τους. Για να συμπληρώσουν το ποσο χρειάζονται και τα 40 χρυσά νομίσματα που έχει κρυμμένα ο πατέρας τους ο οποίος όμως προτιμά να τα δώσει ως γαμήλιο δώρο στην κόρη του προηγούμενου, το ίδιο σαν κι αυτόν, δολοπλόκου πατριάρχη (ο οποίος του προτείνει να αναλάβει ως ο νέος πατριάρχης).
Γεγονός που θα οδηγήσει στη μεγάλη σύγκρουση των μελών για να καταλήξει στη θαυμάσια σκηνή του γάμου, για να αποδείξει, τελικά, τη μετριότητα των άχρηστων αρσενικών μελών της οικογένειας, σε αντίθεση με τη δυναμικό χαρακτήρα της γυναίκας, που, σε μια αναποτελεσματική ανδροκρατούμενη κοινωνία όπως η ιρανική, με τη γυναίκα να αντιμετωπίζεται πολίτης δευτερης κατηγορίας, σε κάνει να φωνάξεις, όπως και ο Μάρκο Φερέρι στην ταινία του, «το μέλλον είναι γυναίκα»!
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Κλερ Ντενί καταπιάνεται με την αποικιοκρατία – φτάνει να θυμηθούμε τη «Λευκή υπεροχή» γύρω από μια Γαλλίδα που αγωνίζεται να επιβιώσει σε μια υπό πολιτική αναταραχή αφρικανική χώρα. Τη φορά αυτή, η ηρωίδα είναι μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος, στη Νικαράγουα, στην περίοδο του COVID-19, που, έχοντας έρθει σε ρήξη, με τις ντόπιες αρχές προσπαθεί να βρει τρόπους να μαζέψει τα απαιτούμενα δολάρια για να επιστρέψει στην Αμερική: με τις διάφορες παράξενες φιλίες της, πουλώντας σεξ για δολάρια και στη συνέχεια τη γνωριμία της και την ερωτική της σχέση με έναν μυστηριώδη Βρετανό και που καταλήγει στη σύγκρουση της με ένα Αμερικανό κατάσκοπο που φαίνεται να έχει κάποια αποστολή για τη CIA.
Η ταινία κινείται σε μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει την τροπική ζέστη με τις ερωτισμό και τις πολιτικές και άλλες ίντριγκες, με τα διάφορα στοιχεία συχνά ν μη δένουν μεταξύ τους, ενώ οι ερμηνείες (ακόμη και της σχετικα καλής Μάργκαρετ Κουόλι) παραμένουν μέτριες.
