Ο κανόνας «3-6-9-12» για τα παιδιά και την οθόνη

Πόσες ώρες αφιερώνουν τα παιδιά μας ακόμα και όταν είναι στη βρεφική ηλικία χαζεύοντας τηλεόραση; Πόσες ώρες την αφήνουμε ανοιχτή στο σαλόνι μας; Πόσες ώρες τα παιδιά σχολικής ηλικίας ασχολούνται με tablet, κονσόλες παιχνιδιών ( τα γνωστά playstation) αλλά και πόσο εξοικειωμένα είναι πλέον – πολύ περισσότερο και από εμάς, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γενικότερα το internet; Για όσους έρχονται σε επαφή καθημερινά με παιδιά αυτής της ηλικίας λόγω δουλειάς ή λόγω οικογενειακής κατάστασης, η απάντηση είναι αυτονόητη. Αμέτρητες ώρες… και κυρίως χωρίς κανένα έλεγχο.

Ο SergeTisseron από τους πιο γνωστούς Γάλλους ψυχαναλυτές-ψυχίατρους, στη χώρα του, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη μελέτη των σχέσεων των νέων με τις νέες τεχνολογίες και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας της πληροφορίας στους νέους ανθρώπους, ανέπτυξε το 2008 τον κανόνα «3-6-9-12».

Τι μας λέει όμως αυτός ο κανόνας; «Όχι τηλεόραση πριν από τα 3 χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα 6, καθόλου internet πριν από τα 9 χρόνια, και καθόλου μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter..) πριν από τα 12».

Η άποψη αυτή είχε μεγάλη απήχηση και το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση του.

Γιατί όμως όχι τηλεόραση πριν τα 3 χρόνια;

Σύμφωνα με τον S. Tisseronόλες οι έρευνες που έχουν γίνει για τα μικρά παιδιά και την τηλεόραση, έχουν δείξει ότι η τηλεόραση είναι γεμάτη από βίαιους θορύβους τους οποίους τα μωρά δε μπορούν να καταλάβουν και οι οποίοι τα εμποδίζουν να μάθουν να συγκεντρώνονται. Οι γονείς έχουν την τάση να υποτιμούν το πόσο σοβαρές είναι οι συνέπειες των ψηφιακών εργαλείων στο μικρό παιδί, σε μια περίοδο μάλιστα, κατά την οποία αποκτώνται αυτόματα αντανακλαστικά.

Γιατί οι γονείς δεν πρέπει να δίνουν στο παιδί ένα προσωπικό tablet ή μία προσωπική κονσόλα παιχνιδιού πριν από τα 6 χρόνια του;

Κατά τον Γάλλο ψυχίατρο το παιδί μπορεί να παίζει με αυτές τις συσκευές, αλλά είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούνται ως οικογενειακές συσκευές. Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι μόλις το παιδί γίνει ιδιοκτήτης των συσκευών αυτών, η χρήση τους γίνεται ανεξέλεγκτη. Επιπλέον, είναι καλύτερα να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε αυτές τις συσκευές για να ηρεμήσουμε το παιδί, ή το βράδυ πριν κοιμηθεί, επειδή οι φωτεινές πηγές οι οποίες χρησιμοποιούνται διαταράσσουν τους ρυθμούς του ύπνου.

Για τον Tisseron από την ηλικία των 9 και μετά, η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι ένα δικαίωμα και δεν είναι απαγορευτική. Πώς όμως;

Είναι προτιμότερο τα παιδιά να παίρνουν συμβουλές και υποστήριξη από τους γονείς τους όταν «σερφάρουν « στο διαδίκτυο. Κανείς δεν ξέρει ποτέ τι μπορεί να βρουν πληκτρολογώντας μια λέξη κλειδί. Ούτε τα κινούμενα σχέδια που βρίσκουμε στο internet είναι πάντα ασφαλή, καθώς κάποια έχουν δεχτεί hacking. Ξεκινούν σαν ένα κινούμενο σχέδιο, αλλά συνεχίζουν προωθώντας ναρκωτικά, ή δείχνουν πορνογραφικές εικόνες, και τελειώνουν σαν κινούμενο σχέδιο. Για τον «internet με επίβλεψη» δε σημαίνει να στεκόμαστε πίσω από το παιδί κάθε φορά που μπαίνει στο ίντερνετ, ούτε να παρακολουθούμε καθετί που κάνει, κοιτάζοντας το ιστορικό, αλλά πρώτον να προετοιμάσουμε το παιδί και δεύτερον μεταξύ 6 και 9 χρόνων, να του εξηγήσουμε τους τρεις βασικούς κανόνες του internet.

«-Ό, τι τοποθετείς εκεί μπορεί να γίνει «δημόσιο»
-Ό, τι τοποθετείς εκεί θα μείνει για πάντα
-Δεν πρέπει να πιστεύεις όλα όσα βρίσκεις»

Τέλος ο Γάλλος ψυχίατρος εξηγεί ότι για τα παιδιά από 3-6 χρονών οι γονείς μπορούν να περάσουν προοδευτικά σε ότι αφορά την ενασχόληση με την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, από τη μια ώρα στις δύο ώρες την εβδομάδα, με στόχο να φτάσουν στη συνέχεια προοδευτικά στις έξι ώρες την εβδομάδα μέχρι την ηλικία των 12 χρόνων. Ο στόχος είναι ο χρόνος ψυχαγωγίας μέσω της οθόνης να μην ξεπερνάει ποτέ τις δύο ώρες την ημέρα, όποια κι αν είναι η ηλικία.

Της Ευρυδίκης Νεραντζή, Ψυχολόγου, Msc Συνθετική Θεραπευτική Συμβουλευτική

Πηγή: psychopedia.gr