ΔΕΡΥΝΕΙΑ: «Είναι πολύ σκληρή η ορφάνια – Τρέμω στην ιδέα αν χάσω την δουλεία μου»

Ορφάνια, φτώχεια - To αληθινό σενάριο της ζωής του 24χρονου Μηνά.

ImageHandler 9

«Είναι πολύ σκληρή η ορφάνια αλλά και η φτώχια… μα η αλήθεια τώρα περισσότερο με “τρώει” ο καημός του πατέρα μου»

Άρθρο: Χριστιάνα Διονυσίου / Ant1

Ο Μηνάς είναι ένα παιδί φτωχό, εργατικό, τίμιο και με καλή καρδιά. Μεγάλωσε στη φτώχεια και στην ορφάνια. Μα δεν τα έβαλε κάτω, ούτε η φτώχεια, ούτε η ορφάνια έσβησαν το χαμόγελό του. Μαζί με την αδελφή του πάλεψαν σκληρά ελπίζοντας πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο αλλά δυστυχώς…

Σήμερα, αυτό που τους πονάει περισσότερο, πέρα από το οικονομικό, είναι ο πατέρας τους. Τους τρώει το μαράζι που τον βλέπουν να υποφέρει.

Ο Μηνάς Ναήμ από το χωριό Δερύνεια της επαρχίας Αμμοχώστου, αναφέρει στο Ant1.com.cy:

«Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγυπτο. Έφτιαξε τη δική του οικογένεια και ήταν ευτυχισμένος. Δυστυχώς όμως…

Η γυναίκα του πέθανε από καρκίνο και τότε αποφάσισε να έρθει στην Κύπρο μαζί με τα παιδιά του. Στο νησί γνώρισε την μητέρα μου και εδώ παντρεύτηκαν. Μαζί απέκτησαν δυο παιδιά, εμένα και την αδελφή μου. Περάσαμε δύσκολα, φτωχικά χρόνια αλλά ήμασταν ευτυχισμένοι. Στο σχολείο ποτέ και κανένα παιδί δεν μας κορόιδεψε που είχαμε ξένο πατέρα.

Τα προβλήματα άρχισαν όταν αρρώστησε ο πατέρας μου

Ήταν για δυο χρόνια στο κρεβάτι, σχεδόν παράλυτος. Δεν έχουμε ούτε δικό μας σπίτι, είμαστε στο ενοίκιο και βασανιστήκαμε πάρα πολύ. Στην αρχή κάναμε υπομονή, ελπίζαμε πως όλα θα περάσουν. Μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία και οικονομικά τα βγάζαμε πέρα πολύ δύσκολα. Περίμενα με αγωνία να μεγαλώσω για να πιάσω δουλειά και να βοηθήσω τους γονείς μου. Δυστυχώς όμως, ενώ περιμέναμε να γίνει καλά ο πατέρας μας και να αλλάξει κάπως η ζωή μας, ήρθαν τα χειρότερα…

Η μητέρα μου ήταν ένα υπέροχο πλάσμα, μα δυστυχώς, δεν πρόλαβε να χαρεί τίποτα στη ζωή της. Αρρώστησε από καρκίνο και σε μικρό χρονικό διάστημα την χάσαμε. Με την αδελφή μου ξέρουμε καλά τι θα πει φτώχεια και ορφάνια…

Η μητέρα μου ήταν 50 ετών όταν έφυγε από τη ζωή. Στην αρχή είχε κάποιο γυναικολογικό πρόβλημα και έκανε ένα χειρουργείο. Μετά από αυτό έπαθε μόλυνση και ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ. Λίγο καιρό αργότερα, διαγνώστηκε με καρκίνο και μέσα σε λίγους μήνες την χάσαμε.

Από το 2008 που έφυγε η μητέρα μου, όλα είναι διαφορετικά. Μας λείπει πολύ και τα προβλήματα υγείας του πατέρα μου μας “καίνε” τη ψυχή.

Έχει προβλήματα με την καρδιά του αλλά και με την μέση του. Από το 2013 που έχει χειρουργηθεί, το παραμικρό βάρος να κουβαλήσει, του προκαλεί απίστευτο πόνο.

Ο πατέρας μου έπαιρνε το ΕΕΕ αλλά σήμερα του το έκοψαν και παρακαλάμε για κάποιο επίδομα άλλα δυστυχώς…

Η αδελφή μου εξαιτίας του κορωνοϊού δεν πήρε ακόμα το απολυτήριό της και δεν ξέρω αν μπορέσει να σπουδάσει με τα οικονομικά προβλήματα που έχουμε.

Μέχρι χθες εργαζόμουν μόνο εγώ και πληρώνω: ενοίκιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, φαγητό αλλά και 150 ευρώ φάρμακα του πατέρα μου που δεν τα καλύπτει το ΓεΣΥ. Τώρα εξαιτίας της κατάστασης δεν εργάζομαι. Δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω, όλες οι πόρτες για μας είναι κλειστές…

Δεν ζητιανεύω, ούτε η αδελφή μου ούτε ο πατέρας μου. Ζητώ από το κράτος να επαναξιολογήσει την κατάσταση του πατέρα μου. Νιώθω ότι αδικήθηκε. Πως θα ζήσει αυτός ο άνθρωπος; Τρέμω στην ιδέα πως αν συμβεί οτιδήποτε, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και χάσω τη δουλειά μου, τι θα κάνουμε; Θα βρεθούμε στο δρόμο; Μέσα Μαρτίου έπιασα δουλειά και μετά μας έκλεισαν ξανά.

Μέχρι πρόσφατα είχαμε κάποια χρήματα από την ασφάλεια θανάτου της μητέρας μου αλλά λογικό είναι κάποια στιγμή να τελειώσουν με τόσα έξοδα. Μας τρώει το μαράζι του. Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος;».

Μηνας 1 Copy