Του Σωκράτη Αριστοτέλους
“Γιατί υμνεί και το μάτι όταν δε βλέπει με ηδονή, ότι κακό και η γλώσσα όταν ψάλλει, και η ακοή όταν αποστρέφεται τα άπρεπα τραγούδια, ή και τις κατηγορίες εναντίον του πλησίου, και η διάνοια όταν δεν μπλέκει με απάτες, αλλά αναβλύζει αγάπη.
Και τα πόδια όταν δεν τρέχουν στο κακό αλλά φροντίζουν για έργα αγαθά και τα χέρια όταν δεν απλώνονται για αρπαγή και πλεονεξία και χτυπήματα, αλλά για ελεημοσύνη και προστασία όσων αδικούνται τότε γίνεται ο άνθρωπος κιθάρα μελωδική, που αναπέμπει μια παναρμονία και πνευματική μελωδία στο Θεό.”
Αυτά τα λόγια του Ιωάννου του Χρυσόστομου, είναι τόσο ταιριαστά, για όλα τα παιδιά και τους νέους που θέλουν να κάνουν τη ζωή τους τραγούδι δοξαστικό στο Θεό, με τους πνευματικούς αγώνες τους. Αυτούς τους αγνούς, ευγενικούς αγώνες, δέχεται σαν ευωδία ο Πανάγαθος Θεός και πλούσια στέλνει την ευλογία του.