Του Σταύρου Ι. Χαραλάμπους:
Αν είναι δυνατόν. Όλα τα παράξενα, τα παράλογα και τα τρελά μόνο σε αυτό το τόπο συμβαίνουν. Πώς είναι δυνατόν να μαζεύουμε ως οργανωμένα σύνολα ως ομάδες πολιτών και ως άτομα ευαισθητοποιημένα, τρόφιμα και άλλα φαγώσιμα για τους άνεργούς μας και ταυτόχρονα τις θέσεις εργασίας να τις κρατούν ξένοι; Δεν το χωράει το κεφάλι μου δεν το χωράει ο νους μου, συμπατριώτες μας έτοιμοι και διαθέσιμοι για δουλειά, έτοιμοι και διαθέσιμοι για να υπηρετήσουν την πατρίδα, που εκπληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος, να σιτίζονται από άλλους Κύπριους ενώ εκλιπαρούν μια δουλειά.
Πώς είναι δυνατόν να έρχεται ο κάθε κοινοτικός, να έχει την δουλειά του να παίρνει το ανεργιακό του, να παίρνει όλα τα ωφελήματά του και τα χρήματά του αυτά να τα μεταφέρει όλα σχεδόν στην πατρίδα του ενώ ασφαλώς ο Κύπριος άνεργος να εξευτελίζεται ζητιανεύοντας;
Πώς είναι δυνατόν άνεργοι νέοι επιστήμονες να εγκαταλείπουν αυτό το τόπο χάνοντας αυτά τα λαμπρά μυαλά, που θα έδιναν το είναι τους για την ανάπτυξη και την πρόοδο αυτού του τόπου, να πουλούν τώρα τις ιδέες και τις γνώσεις τους σε άλλες χώρες;
Πώς είναι δυνατόν το κράτος μας να αφήνει τόσους νέους μας, να φεύγουν για τα ξένα λόγω έλλειψης εργασίας και ταυτόχρονα να αναζητεί νέους για να επανδρώσουν την Εθνική Φρουρά; Διερωτώμαι, επίσης, πόσο κέφι έμεινε σε αυτούς τους νέους να υπηρετήσουν την πατρίδα όταν οι γονείς τους χάνουν την εργασία τους ή είναι άνεργοι και δεν θα μπορούν να εκπληρώσουν όνειρα ετών για μια καλή σπουδή.
Απορώ δηλαδή πως αυτοί οι νέοι μας θα έχουν αύριο το κουράγιο αλλά και το ηθικό να υπηρετήσουν την πατρίδα τους όταν μέσα στην ίδια την χώρα τους μετατρέπονται σε θύματα άνισης μεταχείρισης, εκμετάλλευσης και εξευτελισμού σε συνδυασμό με κάποια άλλα παιδιά που λόγω της δύναμης του χρήματος ίσως να μην υπηρετούν καν την πατρίδα; Αντιλαμβάνονται κάποιοι ότι η πατρίδα αυτή είναι οι άνθρωποί της, είναι αυτοί που πότισαν με αίμα και ιδρώτα αυτό τον τόπο, όχι μόνο για να έχουμε εμείς την ελευθερία μας, αλλά προπαντός την αξιοπρέπειά μας; Αντιλαμβάνονται κάποιοι ότι αν η πατρίδα χάσει τους ανθρώπους της, θα χαθεί και η πατρίδα μας και φυσικά η περιουσία μας;
Αν το αντιλαμβάνονται και αν κατανοούν που οδηγούμαστε, ας ανανήψουν και ας χαρίσουν τα κέρδη τους έστω για τα επόμενα λίγα χρόνια για να μπορέσουμε να κρατήσουμε και ως χώρα και ως άνθρωποι αυτής της ημικατεχόμενης πατρίδας. Ιδού η Ρόδος ιδού και η ΚΥΠΡΟΣ μας.
Σταύρος Ι. Χαραλάμπους