Για όσους δηλώνουν άθεοι γράφει ο Σωκράτης Αριστοτέλους.
Θρησκεία άλλωστε είναι η αναζήτηση του Θεού από τον άνθρωπο και όπως λέγει ο Όμηρος «πάντες δε Θεόν χατέουσι». Αυτό μας το βεβαιώνει και ο Πλούταρχος, ο οποίος λέγει ότι μπορούμε να βρούμε πολλές πόλεις, λαούς και φυλές σ’ όλη τη γη, χωρίς σπίτια, χωρίς αγορές και χωρίς Σχολές, αλλά δεν θα βρούμε καμιά πόλη, κανένα λαό χωρίς βωμούς, χωρίς Θεό.
Όποιος λέγει ότι είναι άθρησκος, λέγει ένα χονδροειδέστατο ψέμα. Κανένας δεν μπορεί να ξεριζώσει το Θεϊκό στοιχείο που υπάρχει στα τρίσβαθα της ψυχής του ανθρώπου, που είναι γνωστό σαν θρησκευτικό συναίσθημα. Αυτό το συναίσθημα κανένας δεν μπόρεσε να σβήσει από την καρδιά του ανθρώπου. Την τεράστια αυτή μυστική δύναμη, οι αυτοκαλούμενοι άθεοι δεν μπορούν να την αρνηθούν.
Να θυμηθούμε εδώ τα λόγια του Μπρέσνιεφ: «Πολεμήσαμε το Θεό παντού όπου και αν τον βρήκαμε. Τον πολεμήσαμε στα Σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στις Ακαδημίες, στο Στρατό. Χρησιμοποιήσαμε όλα τα μέσα πολεμικής αλλά δεν μπορέσαμε να τον αφανίσουμε. Γιατί υπάρχει κάποιος χώρος τον οποίον δεν μπορούμε να παραβιάσουμε, κι αυτός είναι οι καρδιές των ανθρώπων. Εφόσον υπάρχουν άνθρωποι με καρδιές, ο Θεός είναι αήττητος».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το «νενίκηκάς με Ναζωραίε» του Ιουλιανού ακούεται και θα ακούεται πάντα από τους πολέμιους και αρνητές του Χριστού.
