Προφανώς, ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, δεν γνωρίζει αρκετά καλά πως λειτουργούν τα Δημόσια Νηπιαγωγεία ή δεν έχει κάποιο άλλο θέμα να εγείρει στην εκπομπή του και έτσι εστιάζεται στην ευαίσθητη ιδιότητα του πολίτη ως γονιός για να αυξήσει την θεαματικότητά του. Όμως αυτό είναι άδικο και έπρεπε να γίνεται κάποιος διαχωρισμός σε κάποια θέματα όσο αφορά τον έλεγχο των δημοσίων νηπιαγωγείων.
Όσον αφορά στα δημόσια νηπιαγωγεία μόνο και μόνο με το όρο «δημόσιο» εξυπακούεται συνεχείς κρατικός έλεγχος όσο αφορά εγκαταστάσεις, λειτουργία, εκπαιδευτικό πρόγραμμα, οικονομικά, ασφάλεια και υγεία και προσωπικό. Παράλληλα, το Δημόσιο Νηπιαγωγείο δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση ή κερδοσκοπικός οργανισμός.
Το Δημόσιο Νηπιαγωγείο έχει σαν μέλημά του τη Δωρεάν, και μόνο, Προδημοτική Εκπαίδευση ή τη φοίτηση με πολύ χαμηλά δίδακτρα για τις ηλικίες 3-4 8/12 (42 ευρώ μέγιστος ανά μήνα).
Είναι γνωστό και αδιαμφισβήτητο ότι τα Δημόσια Νηπιαγωγεία λειτουργούν με απολύτως εξειδικευμένο και καταρτισμένο προσωπικό αφού βάση νόμου σ’ αυτά εργάζονται απόφοιτοι Πανεπιστημίων Ελλάδας και Κύπρου. Αυτό ελέγχεται από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, η οποία διορίζει νηπιαγωγούς από το κατάλογο διοριστέων όπου κατατίθενται τα πτυχία και τα επιπρόσθετα προσόντα του κάθε εκπαιδευτικού ώστε να κριθεί κατάλληλος. Επομένως, είναι αυτονόητο, ότι το Υπουργείο Παιδείας σαν εργοδότης δεν μπορεί να προσλάβει τον οποιοδήποτε και χωρίς τα απαιτούμενα κριτήρια.
Παράλληλα, ο αριθμός των παιδιών βάση νόμου περιορίζεται στα 25 παιδιά. Αυτό ελέγχεται με τα σχολικά μητρώα και τα διάφορα έντυπά των εγγραφών που αποστέλλονται στο Υπουργείο Παιδείας από τον Ιανουάριο μέχρι το Ιούνιο στο Υπουργείο Παιδείας. Αν το νηπιαγωγείο είναι υπερπλήρης το Υπουργείο Παιδείας έχει τη ευχέρεια να δημιουργήσει άλλο τμήμα αν το προνοεί ο νόμος και να προσλάβει επιπρόσθετό προσωπικό αλλιώς τα παιδιά βάση κριτηρίων απορρίπτονται. Επομένως, είναι καθαρό ότι το Υπουργείο Παιδείας σαν εργοδότης δεν μπορεί να κρύβει παιδιά στα φάιλ του.
Σε αυτό που δεν θα διαφωνούσα με το δημοσιογράφο είναι στο μικρό αριθμό των επιθεωρητριών στην Δημόσια Προδημοτική Εκπαίδευση (μόλις 3). Πάγιο αίτημα της ΠΟΕΔ ήταν η αύξηση του αριθμού τους. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει επαρκής έλεγχος στα νηπιαγωγεία. Αντιθέτως υπάρχει καθημερινός έλεγχος αφού στις σχολικές μονάδες υπάρχουν διευθύντριες και βοηθοί διευθύντριες που συντονίζουν και έχουν εις γνώση το οτιδήποτε γίνεται στη σχολική μονάδα. Αυτές είναι και ο συνδετικός κρίκος με τις επιθεωρήτριες και το Υπουργείο Παιδείας όποτε και όπου χρειαστεί. Επομένως είναι αυτονόητο ότι το Υπουργείο Παιδείας σαν εργοδότης έχει την ευχέρεια με τις διευθύντριες και βοηθούς διευθύντριες να έχει εις γνώση και να ελέγχει ανά πάσα στιγμή το οτιδήποτε γίνεται στη σχολική μονάδα ακόμα και τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.
Έλεγχος των εκπαιδευτικών γίνεται και με τις αξιολογήσεις που κάνουν κάθε χρόνο οι διευθύντριες και βοηθοί διευθύντριες και αποστέλλονται στο Υπουργείο Παιδείας στον προσωπικό φάκελο των εκπαιδευτικών. Παρόμοια και οι διευθύντριες και βοηθοί διευθύντριες ελέγχονται τόσο για το έργο τους αλλά και για τις σχολικές μονάδες από τις οικείες επιθεωρήτριες και τους λειτουργούς του Υπουργείου Παιδείας.
Άρα ας μην προβαίνουν κάποιοι σε αβάσιμες κατηγορίες και βιαστικά συμπεράσματα με αποτέλεσμα όλα να μπαίνουν σε ένα καζάνι. Νομίζω είναι άδικο! Πρέπει να διαχωρίσουμε επιτέλους τη λειτουργία και τους στόχους των παιδικών σταθμών και των ιδιωτικών νηπιαγωγείων από τα δημόσια νηπιαγωγεία. Καιρός είναι να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο ΟΛΟΙ αντιμετωπίζουν τα δημόσια νηπιαγωγεία.
*Νηπιαγωγός, Μέλος Γραμματείας ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ