Φίλες και φίλοι αναγνώστες, χαίρεται. Μέσα από τη μόνιμη στήλη “Α-ΔΕΞΙΟΣ” ελπίζω τακτικά να έχουμε την ευκαιρία να σχολιάζουμε την επικαιρότητα. Όσα έχουν να κάνουν με το Δήμο μας, την περιοχή μας αλλά και την Κύπρο. Ξεκινάμε λοιπόν:
Έξι ακριβώς μήνες μετά και το μυαλό μου γυρίζει πίσω σε εκείνο τον ήχο του μηνύματος που χτύπησε στο τηλέφωνο μου τα ξημερώματα Δευτέρας 11 Ιουλίου 2011. Ώρα έξι και πέντε το πρωί και το μήνυμα να γράφει «Έκρηξη στο Ζύγι. Διακοπή ρεύματος. Ασθενοφόρα και πυροσβεστικά από την ΕΜΑΚ πάνε στην περιοχή». Προσπαθώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Σκέφτομαι θα είναι καμία βόμβα σε κανένα αυτοκίνητο, κανένας εμπρησμός και αποφασίζω να περιμένω ακόμα λίγο. Πριν ακόμη τελειώσω την σκέψη μου δεύτερο μήνυμα γράφει «έκρηξη στη ναυτική βάση στο Μαρί. Πιθανό να υπάρχουν τραυματίες».
Το μυαλό αρχίζει να ενεργοποιείται. Φεύγω βιαστικά από το σπίτι και προσπαθώ να μάθω τι συμβαίνει. Τηλεφωνήματα το ένα πάνω στο άλλο. Καθ’ οδών οι πληροφορίες συγκεχυμένες. Από την αστυνομία το μόνο που μας αναφέρουν, ότι πρόκειται για έκρηξη στη Βάση του ναυτικού με τραυματίες. Λίγο μετά οι πρώτες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγο για την ύπαρξη νεκρών. Μία ώρα μετά την έκρηξη στο Ζύγι, βλέπουμε σκηνές αλλοφροσύνης. Κόσμος στους δρόμους, αιμόφυρτοι οδηγοί να ζητάνε βοήθεια, σπασμένα γυαλιά παντού, διαλυμένα αυτοκίνητα, εικόνες βιβλικής καταστροφής. Τα ασθενοφόρα και τα πυροσβεστικά να πηγαινοέρχονται δαιμονισμένα.
Στο Μαρί σε ένα λόφο κοντά στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό Βασιλικού, όταν διαλύεται η ομίχλη το θέαμα είναι απίστευτο. Το κτίριο του σταθμού έχει διαλυθεί. Προσεγγίζουμε το σταθμό από ένα χωράφι, πεταγόμαστε πάνω από το κιγκλίδωμα και βρισκόμαστε μπροστά στην πύλη. Ο ειδικός Αστυνομικός, ο οποίος την ώρα της έκρηξης ήταν υπηρεσία ζητά απεγνωσμένα πληροφορίες για την τύχη του συναδέλφου του, ο οποίος είχε ανεβεί στο λόφο πάνω από τη Βάση. Ο σταθμός διαλυμένος στην κυριολεξία δεν είχε μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Το θέαμα στον λόφο απέναντι, μέσα στη βάση μακάβριο. Άσπρα σεντόνια διάσπαρτα κρύβουν τα άψυχα σώματα των θυμάτων…
Σήμερα έξι ακριβώς μήνες μετά και οι περισσότεροι έχουμε αφήσει πίσω μας ή θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας τις τραγικές εκείνες στιγμές. Μεσολάβησαν γιορτές, οικογενειακές συνεστιάσεις, τραπέζια κτλ που κάνουν την λήθη εύκολη. Όμως η προ Μαρί περίοδο δε θα είναι ποτέ η ίδια με την μετά Μαρί. Οι μαυροφορεμένοι συγγενείς θα μας το θυμίζουν. Τα φαντάσματα του πρωινού της 11ης Ιουλίου ορισμένους θα τους κυνηγούν για πάντα. Ο τόπος όσο και να θέλουμε να μην το πιστέψουμε, όσα αέρια και αν ανακαλύψουμε δε θα είναι ποτέ ο ίδιος. Η φαυλοκρατική μας κοινωνία ορισμένοι κηρύσσουν ότι αργά αλλά σταθερά θα αλλάξει. Όμως από την άλλη είμαστε λαός και κοινωνία που από την φύση μας δύσκολα επαναστατούμε και εύκολα βολευόμαστε. Τώρα όμως κάτι φαίνεται να κινείται και να αλλάζει. Η απορία που μένει είναι ποια μορφή θα πάρει η αντίδραση, πως το σύστημα θα τη διαχειριστεί και πως (αυτό είναι Βέβαιο) θα προσπαθήσει να την αφομοιώσει και να την αμβλύνει. Τέλος μένει να δούμε πόσο διαφορετική θα είναι και αν η αλλαγή θα είναι προς το καλύτερο. Στο δικό μας χέρι είναι άλλωστε να πετύχουμε το καλύτερο. Γιατί όπως τραγουδούσε και ο Λένον «ΛΕΣ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ. ΣΗΚΩ ΛΟΙΠΟΝ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ».
ΥΓ: Ο υπουργός Οικονομικών την περίοδο των γιορτών έκανε το τραπέζι σε δημοσιογράφους στο Ζύγι. Επέλεξε είπε την συγκεκριμένη περιοχή γιατί είναι κοντά στις τρείς μεγάλες πόλεις και είναι άδικο όλες οι εκδηλώσεις ανέφερε να γίνονται στην πρωτεύουσα. Τέλος πρόσθεσε ότι εξάλλου δεν υπάρχει κανένας που να μην ξέρει Ζύγι. Και λέμε εμείς υπουργέ μου μην είσαι τόσο σίγουρος. Εμείς τουλάχιστον γνωρίζουμε κάποιον που παραδέχθηκε ότι δε γνωρίζει τη συγκεκριμένη περιοχή και ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο πολιτικός σου προϊστάμενος.
*προ Μαρί και μετά Μαρί
Μάριος Αδάμου