Του Δρα Κυριάκου Χατζηγάννη*:
Με λύπη μου παρατηρώ ότι τα απεργιακά μέτρα πλήττουν ανεπανόρθωτα το κύρος του δημόσιου σχολείου και καθιστώντας ουσιαστικό θύμα το μαθητή. Τα παιδιά δεν έχουν φταίξει σε κανέναν και δυστυχώς τελικά αυτά πληρώνουν το τίμημα. Η ευθύνη όλων θα έπρεπε να είναι η μέριμνα, ώστε να δημιουργήσουμε ένα νέο, σύγχρονο και ποιοτικό σχολείο το οποίο να διασφαλίζει απόλυτα το συνταγματικό δικαίωμα της εκπαίδευσης για κάθε παιδί.
Το σχολείο μας είναι γερασμένο και δε διασφαλίζει τα δικαιώματα των παιδιών. Δε διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα του κυπριακού απολυτηρίου. Δεν ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες της παιδαγωγικής επιστήμης. Θα πρέπει να το αλλάξουμε μέσα από τη διόρθωση του κακού μας εαυτού. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνουν. Δεν είναι ηθικά σωστό να προτάσσονται οι εργασιακές διαφορές, οι οποίες πρώτο δεν αφορούν τα παιδιά και δεύτερο πρέπει να μένουν έκτος σχολείου. Ο εκβιασμός και η ομηρία των παιδιών είναι λανθασμένη αντίληψη και δεν πρόκειται αυτό να συμβάλει στην επίλυση των διαφορών. Πρόκειται καθαρά περί δημοκρατικής ανωμαλίας με πολύ επικίνδυνες συνέπειες στη σταθερότητα του συστήματος.
Η εδώ και μήνες κρίση δημιούργησε ανεπανόρθωτες ζημιές στην παιδεία του τόπου. Δεν έχει ληφθεί υπόψη όλο αυτό το διάστημα η παιδαγωγική αξία του δημόσιου διαλόγου, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε απαξίωση των πάντων, αντί σε αντιπαραβολή επιχειρημάτων για συγκεκριμένες διορθώσεις που χρειάζεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αντί για ανάπτυξη θέσεων είχαμε διαρκώς βιώσει προσωπικές κόντρες και προθέσεις. Η ανάγκη για τη μεγάλη συζήτηση που αφορά το νέο σχολείο είναι όσο ποτέ άλλοτε επιβεβλημένη. Αυτός ο διάλογος θα πρέπει να διεξαχθεί με την όσο το δυνατό μεγαλύτερη διαφάνεια. Εάν θέλουμε να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, θα πρέπει όλοι να συμμετέχουμε σένα μεγάλο εθνικό διάλογο. Σ’αυτό το διάλογο θα πρέπει να κληθούν οι μαθητές, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι επιστήμονες και οι απλοί πολίτες. Η παιδεία αυτού του τόπου ανήκει σε όλους μας.
Πρώτιστα οι εκπαιδευτικοί μας, οι οποίοι με την εμπειρία τους και την παιδαγωγική τους επιστήμη μπορούν να συμβάλουν με απελευθερωμένες σκέψεις στο νέο σχεδιασμό. Αυτοί θα πρέπει να συναποφασίσουν για τη νέα πορεία της παιδείας στον τόπο. Αυτοί θα πρέπει να καταθέσουν τις αγνές τους προθέσεις και εισηγήσεις, αναζητώντας ένα πιο ποιοτικό, καθαρό και αγνό εκπαιδευτικό σύστημα. Η νέα αυτή πορεία της παιδεία μας δεν πρέπει να εξαρτάται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Δεν μπορεί η εκπαιδευτική πολιτική της Κύπρου να είναι απόλυτη ταύτιση με εργασιακές παραμέτρους. Αν το πολιτικό σύστημα αυτού του τόπου δεν είναι ικανό επίσης να αποφασίσει για την περεταίρω πορεία, τότε υπάρχει η άλλη εναλλακτική. Να στραφούμε στο λαό. Το προϊόν αυτού του δημοκρατικού διαλόγου θα πρέπει να τεθεί ενώπιον του λαού για έγκριση ή απόρριψη. Διερωτώμαι γιατί δεν αρχίζει ο μεγάλος διάλογος για τα μεγάλα θέματα της παιδείας;
*Ο Δρ Κυριάκος Χατζηγιάννης είναι Βουλευτής ΔΗ.ΣΥ. Αμμοχώστου και Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας.