Του Σωκράτη Αριστοτέλους:Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Ποιος θα το φανταζόταν ότι οι ξεχασμένοι ίσως στίχοι του Γεωργίου Σουρή (1853-1919) θα αποδεικνύονταν προφητικοί και επίκαιροι σήμερα για τον Ελληνισμό; Αυτοί οι στίχοι του Σουρή βρίσκουν απόλυτη θέση και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που με τη φαυλοκρατία και τις κλεψιές οδηγηθήκαμε στην οικονομική κρίση. Και όταν λέω φαυλοκρατία και κλεψιές δεν εννοώ μόνο τους κυβερνώντες αλλά όλους. Οδηγήθηκε ο τόπος στην οικονομική κρίση. Μήπως τα άλλα κόμματα με τους βουλευτές τους είναι αμέτοχα; Και βέβαια δεν είναι αμέτοχο και ανεύθυνο ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας η οποία ακολουθεί τη χωρίς ηθικές αρχές και αξίες πλειονότητα των πολιτικών, με άμεση και αναπόφευκτη συνέπεια και την πρωτοφανή σημερινή οικονομική κρίση.
Σωκράτης Αριστοτέλους,
Σωτήρα Αμμοχώστου
