15 Σεπτεμβρίου 2009…
Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ιάκωβος Χατζησπύρου, 43 χρόνων από το Παραλίμνι, καθηγητή πληροφορικής στο Λύκειο Κοκκινοχωριών και πατέρα δύο ανήλικων παιδιών, χάνει τη ζωή του όταν καταπλακώθηκε από στρατιωτικό όχημα τύπου ΑΚΜΑΤ, στο οποίο ήταν συνοδηγός στο δρόμο Αυγόρου – Λιοπετρίου.
Ο Χατζησπύρου σκοτώθηκε όταν, όπως εκτιμάται, έσπασε ο άξονας του οχήματος και ο οδηγός του αυτοκινήτου, μόνιμος αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς έχασε τον έλεγχο του, με αποτέλεσμα αυτό να ανατραπεί και να εκτιναχθεί στα χωράφια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ: Ο χαμός του Ιάκωβου, η δύναμη της συζύγου και η αξιοπρέπεια των παιδιών του
Του αυτοκινήτου επέβαιναν άλλα τέσσερα άτομα, τα οποία τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου.
Θρήνος για τον άδικο χαμό
Ο θάνατος του Ιάκωβου Χατζησπύρου προκάλεσε σοκ στο Παραλίμνι και βύθισε στο πένθος πέρα από την οικογένειά του, τους συναδέλφους του καθηγητές και τους μαθητές του Λυκείου Κοκκινοχωρίων «Φώτη Πίττα», όπου δίδασκε.
Το σχολείο σίγησε, οι ψυχές πάγωσαν, τα μαθήματα παρέλυσαν από την αναπάντεχη είδηση. Η «σχολική οικογένεια» του Ιάκωβου Χατζησπύρου συγκλονίστηκε και κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει το κακό που συνέβη. Διεύθυνση και μαθητές έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για το χαρακτήρα του 43χρονου καθηγητή.
Ο διευθυντής του σχολείου, κ. Μιχάλης Παπαζαχαρίας, ο οποίος συνεργαζόταν με τον άτυχο καθηγητή εδώ και δύο χρόνια, ανέφερε ότι ο αδικοχαμένος Χατζησπύρου ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος, συνεπέστατος, ευσυνείδητος και παράδειγμα προς μίμηση για όλους. «Ήταν πραγματικά ένα κόσμημα για το σχολείο μας», είπε χαρακτηριστικά. Με ένα παιδικό χαμόγελο και μειλίχιο ύφος, προσέγγιζε τους μαθητές ενώ ουδέποτε ήρθε σε αντιπαράθεση με τους συναδέλφους του. Ως καθηγητής ενός νέου κλάδου, της πληροφορικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ποτέ δεν αρνήθηκε να προσφέρει βοήθεια στη Γραμματεία του Σχολείου και στη σχολική εφορεία, ενώ πάντα είχε άριστες σχέσεις με τους μαθητές του.
Με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το θάνατο του ανθυπολοχαγού Ιάκωβου Χατζησπύρου, η σύζυγος του Λίτσα του αφιέρωσε το εξής μήνυμα.
«15 Σεπτεμβρίου 2009… Έχουν περάσει 10 χρόνια και ακόμα μας λείπεις…
Έφυγες και άφησες
πίσω σου πολλές
αναμνήσεις χίλιες,
όμορφες, γλυκιές.
Εκείνο το πρωινό του Σεπτέμβρη πέταξες μακριά μας και πήρες μαζί σου ένα κομμάτι από την καρδιά μας, από την ψυχή μας, από τη ζωή μας!
Εκείνο το πρωινό έμελλε να ξεψυχήσεις σε ένα στρατιωτικό όχημα τύπου ΑΚΜΑΤ επιστρέφοντας από στρατιωτική άσκηση ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Η είδηση του θανάτου σου βύθισε στο πένθος φίλους, συναδέλφους και συγγενείς.Άφησες δυσαναπλήρωτο κενό κι αβάσταχτο πόνο στην οικογένειά σου. Όποιος σε γνώριζε, μιλούσε για τον χαρακτήρα, το ήθος, το ανεξάντλητο χιούμορ σου.. Εσύ μας έμαθες να χαμογελάμε και να απολαμβάνουμε τα ωραία της ζωής… Όμως, έφυγες μακριά από όλους εμάς που σε γνωρίσαμε,σε αγαπήσαμε και σε είχαμε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας..
Μα όσα χρόνια κι αν περάσουν …
Άγγελος φύλακας εσύ
από ψηλά μάς βλέπεις.
Μ’ ένα χαμόγελο πλατύ
πάντα θα μας προσέχεις.»
