Του Δημήτρη Κυριάκου*
Με αφορμή τη συζήτηση στο Τρίτο πρόγραμμα του ΡΙΚ για τον παραγκωνισμό των γυναικών.
Μικρός πίστεψα πως οι γυναίκες μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Το πίστεψα, ίσως γιατί είχα πρότυπο τη μητέρα μου που είχε αγάπη για όλο τον κόσμο. Ναι κατάφερνε να έχει αγάπη για τα εννιά της παιδιά και να περισσεύει και για όλους τους άλλους. Πολλά έχουν γραφτεί και πολύ περισσότερα έχουν ειπωθεί για τις γυναίκες που τις είχαμε στο περιθώριο και τις κρατούσαμε μακριά από την πολιτική ζωή. Τώρα που μετέχουν ενεργά στην πολιτική ζωή και φτάνουν στα ανώτατα αξιώματα δεν βλέπω και μεγάλη διαφορά, ή καλύτερα δεν βλέπω διαφορά.
Τα τελευταία χρόνια πολύ περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με την πολιτική και ανέβηκαν στα ανώτατα πολιτικά αξιώματα. Κατείχαν και κατέχουν θέσεις κλειδιά και παίζουν σημαντικό ρόλο σε όλους τους τομείς της ζωής. Αποφασίζουν, επηρεάζουν αποφάσεις και δείχνουν συστηματικά πόσο μακριά βρίσκονται από την αγάπη και την ανθρωπιά που δήθεν υπηρετούν.
Τα διάφορα γεγονότα και παραδείγματα που θα παραθέσω πιο κάτω θα σας αποδείξουν πως πολλές, ίσως, οι περισσότερες γυναίκες που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με την πολιτική συμπεριφέρονται χειρότερα από τους άντρες, γίνονται αυταρχικές, επιθετικές, συνήθως τσιρίζουν και χάνουν την αυτοκυριαρχία τους. Άσε που πολλές απ’ αυτές δεν κατανόησαν ποτέ ή -ακόμη χειρότερα- δεν ένιωσαν το ωραιότερο συναίσθημα την αγάπη της μάνας.
Λυπούμαι που θα σας τρομάξω αλλά η εικόνα και από μόνη της μιλά.
Ιντίρα Γκάντι
Το 1975 το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι η εκλογική νίκη της το 1971 ήταν προϊόν βίας και νοθείας και απαίτησε να παραιτηθεί από το βουλευτικό της αξίωμα. Η Γκάντι απάντησε με έκτακτα μέτρα, κηρύσσοντας την Ινδία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, φυλακίζοντας πολιτικούς της αντιπάλους, θέτοντας πολλά κόμματα εκτός νόμου και καταργώντας τοπικά κοινοβούλια.
Το 1984 ήταν για την διακυβέρνηση της Γκάντι μια χρονιά «αίματος». Διέταξε τη δολοφονία εκατοντάδων Σιχ που είχαν καταλάβει το Χρυσό Τέμενος στο Αμριτσάρ ζητώντας αυτονομία, χιλιάδες Σιχ συνελήφθησαν και βασανίσθηκαν ενώ ιεροί τους χώροι βεβηλώθηκαν. Έτσι, στις 31 Οκτωβρίου 1984 εκτελέσθηκε από τις σφαίρες των δύο Σιχ σωματοφυλάκων της. Και σκεφτείτε πως ήτα σύζυγος ενός υπέροχου άντρα και λάτρη της ειρήνης.
Γκόλντα Μέιρ
Χρηματοδότησε μαζί με τον Νίξον τον Χουσεΐν της Ιορδανίας για να καταστείλει τον Σεπτέμβριο 1970 εξέγερση Παλαιστινίων τους οποίους και η Μέιρ –ως συνιδρύτρια του Ισραήλ- είχε εκδιώξει από την Παλαιστίνη. Έτσι, δεν ήταν καθόλου τυχαίο που ο Μπεν Γκουριόν την είχε αποκαλέσει ως «μοναδικό άντρα στην κυβέρνηση».
Μάργκαρετ Θάτσερ
Απλά να σας πω πως θεωρείται σπουδαία για την σκληρή πολιτική στάση της και όχι για κάποια πράξη ανθρωπισμού. Ακόμα και όταν έκανε τον πόλεμο στα Φώκλαντ την θαύμασαν όλοι (φιλοπόλεμοι) για την στάση της. Δείτε απλά το δάχτυλό της και θα καταλάβετε.
Ντολόρες Γκόμεζ
Κομμουνίστρια, ιδεολόγος. Δεν δίστασε όμως και δεν αντέδρασε σαν γυναίκα για τα πιο κάτω αντιδημοκρατικά φασιστικά χτυπήματα όπως το χτύπημα κατά του τροτσικιστικού κινήματος, το κλείσιμο της εφημερίδας του POUM, τις επιθέσεις στους αναρχικούς, τις δολοφονίες όπως αυτή του Ανρές Νιν και τα βασανιστήρια κατά αντιπάλων και ομοϊδεατών (υπό την εποπτεία του «συντρόφου» Σαντιάγο Καρίγιο).
Μαντλίν Ολμπράιτ
Κοφτή και απόλυτη, θα συγκεντρώσει ουκ ολίγες φορές τη μήνη του διεθνούς Τύπου αλλά και του κόσμου, όπως στην περίπτωση πριν από την εισβολή στο Ιράκ, όταν προειδοποίησε για το ευαίσθητο αυτό παγκόσμιο θέμα τον Σαντάμ Χουσεΐν: «Το Ιράκ έχει μια απλή επιλογή: αλλάξτε πορεία ή αντιμετωπίστε τις συνέπειες»… βαρύνεται με την μη επέμβαση και τη γενοκτονία στη Ρουάντα, ενώ από το 1997 ως υπουργός Εξωτερικών, βαρύνεται ακόμη και με τον βομβαρδισμό της Σερβίας.
Κοντολίζα Ράις
Έπαιξε το παιχνίδι με τα όπλα μαζικής καταστροφής και ευθύνεται εν μέρει για την πολιτική και την εισβολή στο ΙΡΑΚ. Ακόμη υπήρξε και μέλος του Δ.Σ. της πετρελαϊκής Chevron, με το επιβαρημένο ιστορικό διαχείρισης περιβαλλοντικών και εργασιακών θεμάτων. Δείτε το μέγεθος που δείχνει… πολύ μικρό και την έκφραση του προσώπου της. Καμιά ικανοποίηση…
Άνγκελα Μέρκελ
Παίζει διάφορα παιχνίδια και λειτουργεί συμφεροντολογικά. Οι περισσότεροι τίτλοι που αποκομίζει σε πανευρωπαϊκή ειδησεογραφία είναι της «σκληρής» και της «κακιάς». Δείτε το δάχτυλο της, σας απειλεί…
Κριστίν Λανγκάρτ
Ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας η Κριστίν Λαγκάρντ κατηγορήθηκε για κατάχρηση εξουσίας (δεν διαπιστώθηκε μίζα) στην πολύκροτη «υπόθεση Ταπί» το 2007. Το δάχτυλο μάλλον ζητά την εκτέλεση κάποιου. Χιτλερικό δεν μοιάζει;
Ελένη Θεοχάρους
Η Θεοχάρους ενοχλημένη δήλωσε για τον Ματσάκη «επέστρεψε στο ΔΗΚΟ για να κάνει τη νεκροψία του». Συνέχιζε για τους Δηκοϊκούς –περήφανους- «οι αδαείς και οι ξεφτιλισμένοι που λασπολογούσαν και με έβριζαν χυδαία στις βουλευτικές του 1996, συνεχίζουν το έργο τους. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει περηφάνια. Παρακαλώ να μην προσμετρούν εμένα μετά των δυστυχών τούτων». Σήμερα αφού έχτισε τη “γνωστή” εικόνα μέσα στον ΔΗΣΥ εμφανίζεται με εθναρχικό ύφος και αφήνει πίσω αυτούς που ήταν μέχρι χθες συναγωνιστές.
Απλά λοιπόν οι γυναίκες δεν είναι καλύτερες στην πολιτική. Μάλιστα μπορώ προσωπικά να υποστηρίξω πως είναι χειρότερες. Η αδυναμία τους και το σύνδρομο κατωτερότητας που κουβαλούν, –κακώς- για τόσα χρόνια τις κάνει κακές και αυταρχικές για να επιβληθούν. Σίγουρα το ζείτε και όσοι έχετε προϊστάμενη γυναίκα. Δείτε ξανά τις φωτογραφίες, συγγνώμη αν θα σας προκαλέσουν εφιάλτες,
Υ.Γ. δηλώνω πως παραμένω λάτρης και θαυμαστής των γυναικών, αλλά αυτών των γυναικών που τονίζουν την θηλυκότητά τους και έχουν στα μάγουλά τους το λακκάκι της καλοσύνης και αγάλλονται με τη μοναδική τους δύναμη να γεννούν και να χαίρονται που είναι η δύναμη της διαιώνισης του ανθρώπινου γένους.
Δημήτρης Κυριάκου, αρχαιολόγος-εκπαιδευτικός